تاریخ ۳۰ آبان ۱۴۰۲
سیاتیک نوعی درد است که از فشردگی و تحریک عصب سیاتیک ناشی می شود.
عصب سیاتیک در صورت وارد آمدن فشار بر پشت و کمر فرد و یا به طور کلی هر قسمتی از بدن، تحریک شده و دچار فشردگی می شود. در این زمان است که فرد احساس درد و ناراحتی خفیف تا شدید می کند.
با این حال هر نوع درد و ناراحتی در قسمت کمر، نشانه قطعی ابتلا به سیاتیک نخواهد بود.
علائم درد سیاتیک
دردهای تیرکشنده که از پشت لگن تا پاشنه پا امتداد می‌یابند و بیماران به آنها به عنوان برق گرفتگی اشاره می‌کنند یا احساس فرو رفتن میله داغی در ناحیه پا را دارند، ممکن است نشانه درد سیاتیک باشند. این درد می‌تواند به وابستگی به شدت فشار و قسمتی از عصب یا ریشه‌های عصب سیاتیک که درگیر شده‌اند، مسیر و کیفیت متفاوتی داشته باشد.
گاهی این درد از پشت ران تا زانو و گاهی تا پاشنه پا احساس می‌شود و در بعضی موارد، اختلال حسی در پوست پا نیز به شکل‌های مختلفی بروز می‌دهد.
علائمی مانند سوزن سوزن شدن در بخش‌هایی از پا، احساس گرفتگی و بی‌حسیتی یا احساس سوزش مشابه ریختن آب جوش بر روی بخشی از پا، و همچنین احساس یخ کردگی و سرما در بخشی از پا نیز به وسیله بیمار مبتلا به سیاتیک احساس می‌شوند. این علائم بسته به شدت فشار بر روی عصب توسط بیمار، متفاوت است.
تشخیص درد سیاتیک
برای تشخیص سیاتیک، بررسی دقیق سابقه بیماری و انجام معاینه فیزیکی بسیار حائز اهمیت است. هرگز نمی‌توان تستی انجام داد تا بفهمیم آیا ریشه عصب تحت فشار است یا خیر. به جای آن، می‌توان با انجام حرکات خاص، این شرایط را در فرد ایجاد کرد و مشاهده کرد. این آزمایش باید توسط پزشک انجام شود و شامل حرکاتی است که پاها را در جهت‌ها و به میزانی حرکت می‌دهد که ریشه‌های عصب سیاتیک را تحت فشار قرار دهد. در صورتی که بیمار درد احساس کند، احتمال سیاتیک به عنوان علت درد بسیار بالاست.
درمان درد سیاتیک
بعضی از بیماران مبتلا به سیاتیک بدون درمان خاصی نیز قادر به بهبود شدن هستند، اما برخی از آنها نیاز به درمان دارند. درمان سیاتیک معمولاً شامل مجموعه‌ای از اقدامات است که شامل موارد زیر می‌شود:
- استراحت: استراحت به مدت کوتاهی می‌تواند به کاهش علائم سیاتیک کمک کند. اما استراحت بیش از حد نیز توصیه نمی‌شود و باید همراه با فعالیت‌های دیگر درمانی ترکیب شود.
- محدود کردن حرکات و فعالیت‌ها: انجام برخی حرکات و فعالیت‌های خاص ممکن است علائم سیاتیک را تشدید کند. بنابراین، به بیمار توصیه می‌شود از انجام فعالیت‌هایی که به علائمش ربط دارد، خودداری کند.
- داروهای کاهنده درد: مصرف داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن، می‌تواند در کاهش درد و التهاب مرتبط با سیاتیک موثر باشد. در برخی موارد، استفاده از داروهای ضد دردهای قوی‌تر مانند آمیتریپتیلین نیز مورد نظر قرار می‌گیرد.
- فیزیوتراپی و تمرینات تقویتی: فیزیوتراپی و تمرینات تقویتی می‌توانند به بهبود علائم سیاتیک کمک کنند. این شامل تمرینات استراحتی، تمرینات کشش، تمرینات تقویت عضلات پشتی و شکمی، و تکنیک‌های فیزیوتراپی دیگر است.
فیزویوتراپی و برنامه های ورزشی کششی و تقویتی برای برگشت بیمار مبتلا به درد سیاتیک به فعالیت های روزمره بسیار مفید هستند. همچنین در مواردی خاص برای بعضی از بیماران که درد شدید سیاتیک دارند و با توسل به مدارک پزشکی عینی مانند MRI که در آن مشخص شده است دیسک کمر تغییر شکل داده است ممکن است به عمل نیاز باشد.
مهم است که بیمار با پزشک خود در مورد درمان مناسب برای سیاتیک خود مشورت کند و برنامه درمانی را با او تعیین کند. هر بیمار و شرایطش ممکن است نیاز به رویکرد درمانی منحصر به فرد داشته باشد.
-
آشنایی بیشتر….
جهت آشنایی بیشتر در رابطه با هر کدام از مقاله های زیر بر روی آن ها کلیک کرده ومقاله موردنظر را مطالعه کنید
مطالعه مقاله سیاتیک و دیسک کمر
مطالعه مقاله کمردرد سیاتیک
مطالعه مقاله آسیب عصب سیاتیک
منبع : مجله پزشکی دکتر سلام سلامت آکا ایران یاد بگیر دات کام
