آناتومی بازو – استخوان

تاریخ ۲ اردیبهشت ۱۴۰۳

آناتومی بازو – استخوان

استخوان بازو Humerus bone یک استخوان بلند است که در ناحیه شانه با استخوان کتف یا اسکاپولا Scapula و در آرنج با استخوان های ساعد یعنی زند بالایی (رادیوس) Radius و زند زیرین ( اولنا) Ulna مفصل میشود. این استخوان بزرگترین استخوان اندام فوقانی است و در وسط عضلات بازو قرار گرفته است.

سر استخوان بازو، یک برجستگی کروی در بالای استخوان بازو است که به آن سر استخوان بازو یا Humeral head می‌گویند. در کنار سر استخوان بازو، دو برجستگی دیگر به نام‌های توبروزیته بزرگ یا Greater tuberosity و توبروزیته کوچک یا Lesser tuberosity قرار دارد. توبروزیته بزرگ در قسمت بیرونی محل اتصال سر استخوان بازو به تنه واقع شده و توبروزیته کوچک در قسمت جلویی یا قدامی محل اتصال سر استخوان بازو به تنه قرار دارد. بین توبروزیته کوچک و بزرگ، یک شیار با نام شیار بی سیپیتال یا Bicipital groove قرار دارد. روی این شیار، یک بافت لیفی محک قرار دارد که به آن لیگامان عرضی بازو یا Transverse humeral ligament می‌گویند. ناودان و لیگامان با هم یک تونل تشکیل می‌دهند که سر بلند تاندون عضله دوسر از درون آن عبور می‌کند.

سر استخوان بازو تقریباً یک سوم سطح یک کره را شامل می‌شود و توسط غضروف مفصلی پوشیده شده است. این سر استخوان بازو با حفره گلنویید یا Glenoid fossa استخوان کتف یا اسکاپولا ارتباط دارد و مفصل را تشکیل می‌دهد. جایی که سر استخوان بازو به تنه آن متصل می‌شود، گردن استخوان بازو یا Humeral neck نامیده می‌شود. قسمت میانی استخوان بازو را تنه یا Humeral shaft می‌نامند. تنه استخوان بازو در بخش بالایی شکل استوانه‌ای دارد، اما در بخش پایینی پهن می‌شود.

در میان تنه استخوان بازو، استخوان کمی برجسته است که به آن توبروزیته دلتویید یا Deltoid tuberosity می‌گویند. این برجستگی در سطح بیرونی و جلویی استخوان قرار دارد و محل اتصال عضله دلتویید به استخوان بازو است.

استخوان بازو شکل استوانه‌ای دارد که در قسمت‌های میانی مقطع آن دایره‌ای است، اما در قسمت‌های پایینی مقطع آن مثلثی می‌شود و در قسمت‌های کمی پایین‌تر تقریباً مسطح می‌شود. در قسمت پایین‌تر از این بخش مسطح، استخوان یک برجستگی شکل می‌گیرد و یک شکل فضایی خاص را به خود می‌بخشد. قسمت خارجی این برجستگی را کندیل خارجی یا Lateral condyle و قسمت داخلی آن را کندیل داخلی یا Medial condyle می‌نامند. به قسمت داخلی کندیل داخلی، یک برجستگی متصل است که به آن اپی کندیل داخلی یا Medial epicondyle می‌گویند.

بین کندیل خارجی و داخلی، شکل استخوان تغییر می‌کند و مشابه یک قرقره می‌شود. این ساختار را قرقره یا تروکلئا یا Troclea می‌نامند. سطح جلو و پشت قرقره با غضروف مفصلی پوشیده شده است و با بخش بالایی استخوان زند زیرین یا اولنا مفصل می‌شود. بخشی از استخوان اولنا که با تروکلئا مفصل می‌شود، را فرورفتگی یا ناچ سمی لونار یا Semilunar notch می‌نامند.

سطح جلویی و پایینی کندیل خارجی کمی برجسته تر بوده و پوشیده از غضروف است. این قسمت را کاپیتلوم Capitulum میگویند و با سر استخوان رادیوس مفصل میشود. بالای کاپیتلوم در سمت جلو، یک فرورفتگی به نام حفره رادیال یا رادیال فوسا Radial fossa وجود دارد که وقتی مفصل آرنج کاملا خم میشود سر استخوان رادیوس در آن قرار میگیرد. در بالای تروکلئا در سمت جلو یک فرورفتگی به نام کورونویید فوسا Coronoid fossa وجود دارد که وقتی مفصل آرنج کاملا خم میشود زائده کورونویید Coronoid process در آن قرار میگیرد. در بالای تروکلئا در سمت پشت یک فرورفتگی عمیق به نام فوسای اولکرانون Olecranon fossa وجود دارد که وقتی آرنج کاملا صاف میشود زائده اولکرانون Olecranon process در آن قرار میگیرد.

منیع : ایران ارتوپد