داروهای هومیوپاتی تماماً از مواد طبیعی منشاء می گیرند. بیش از 4000 داروی هومیوپاتی تهیه و خواص آن ها ثابت شده است که می توانند برای درمان بیماری کمردرد نیز مفید باشند.
نزدیک به 70% این مجموعه ی دارویی (ماتریامدیکا) از گیاهان گرفته می شود که از آن جمله می توان از سیر- پیاز- قهوه- تنباکو- قارچ خوراکی- زبان در قفا- فلفل قرمز- بنگ دانه – شقایق نعمان- گل کبریتی … نام برد که برای عموم آشناتر می باشند.
وجود این مقدار دارو از گیاهان گاهی این اشتباه را ایجاد می کند که هومیوپاتی همان طب گیاه درمانی است در صورتیکه که این دو با هم از نظر شکل و محتوای دارو و هم از نظر نحوه ی عملکرد متفاوت اند و حتی می توان گفت متضاد هستند.
منشاء20 تا 25 درصد داروها از مواد طبیعی و عناصر ساده مانند آهن- نقره- طلا- مس- گوگرد- فسفر- نمک طعام- کربنات کلسیم- انواع اسیدها و بازها … است. شاید بتوان گفت از تمامی عناصر جدول مندلیف داروی هومیوپاتی تهیه شده و کاربرد فراوان دارند، اما هیچگونه داروی شیمیایی در لیست داروهای هومیوپاتی قرار ندارد.
حدود 5% دیگر از داروها منشاء حیوانی دارند مانند زهر زنبور- زهر مارهای گوناگون- ماهی مرکب و درصد کمتری از ترشحات عفونی (از میکروب ها) اما فرق اساسی این داروها با هر داروی دیگر در نحوه تهیه آن ها می باشد. هر ماده ای که از آن دارو ساخته می شود در ابتدا در محلول آب و الکل حل می شود (با نسبت های مشخص) و در صورت محللول نبودن ماده ی اولیه آن را در پودر شیر ساییده و سپس در محللو آب و الکل حل می کنند.
نام این محلول اولیه را تنتور مادر نهاده اند. سپس 1 میلی لیتر از این محلول با 99 میلی لیتر آب و الکل مخلوط شده و به شکل خاص و منظمی 10 بار تکان داده می شود (شیکینگ) از این محلول شماره یک دوباره 1 سیسی با 99 سی سی حل و باز به طریق قبلی تکان داده می شود. این عمل به صورت متوالی انجام می شود به گونه ای که در شیشه 30 ام ما غلظتی برابر 10 به توان 60 خواهیم داشت.
معمولاً داروهای هومیوپاتی با چنین توانی استفاده می شوند گرچه داروهای با تونهای بسیار بیشتر نیز کاربرد دارد (10 به توان 1000). مطمئناً این سؤال اساسی مطرح می شود که این دارو با چنین غلظتی چگونه می تواند کار کند اما حقیقت اینجاست که نه تنها اثر می کند که اثر دارویی آن به مراتب بیشتر می باشد.
به گونه ای که دارو با توان بیشتر عملاً قویتر هم هست. اینجا همان جایی است که پزشکی کلاسیک به آن ایراد می گیرد چرا که طبق قوانین شیمی (عدد آووگادرو) بعد از رقت 10 به توان 23 ماده ای دیگر در محلول از ماده ی اولیه وجود ندارد. اینکه واقعاً چه اتفاقی در این محلول ها می افتد امری است که باید توسط شیمیدان ها کشف شود و به هیچ وجه نمی تواند اثر دارو را انکار کند چرا که با آزمایش دارویی به دفعات مکرر بر روی هر فردی این داروها اثر خود را نشان می دهند.
خوشبختانه یک کشف جدید در فیزیک مسئله را تاحدود زیادی حل نموده است. طی تحقیقاتی که بر روی خواص فیزیکی آب صورت گرفت دانشمندان متوجه شدند که زمانی که یک ماده در آب حل شود و به شدت تکان داده شود (کاری که در هومیوپاتی انجام می شود) در غلظت های پایین در دمای عادی 20 تا 30 درجه، بلورهایی از مولکول های آب در آن محلول شکل می گیرد که شباهت بسیار با بلور آن ماده حل شده دارند و گویی از آن ماده نسخه برداری کرده اند و با تکرار این تکان ها و رقیق کردن این بلورهای متشکل از مولکول های آب بزرگتر می شوند.
در حقیقت این بلورها می توانند راز داروهای هومیوپاتی را آشکار کنند. با این وصف داروی هومیوپاتی در واقع یک نسخه و تصویر از ماده ی اولیه دارو می باشد به گونه ای که قسمت ماده دارو حذف شده است. داروهای هومیوپاتی با توضیحات فوق نه تنها شیمیایی و گیاهی نیستند بلکه هیچ گونه آثار مسمومیت زایی (با تعریف رایج از سم) ندارند و کاملاً بی خطر و بدون آثار سوء درمان مانند درمان کمردرد می باشند.
از نظر شکل دارویی، داروهای هومیوپاتی به اشکال گوناگون محلول (الکلی)، قرص، پودر و یا گلبول های کوچک قابل عرضه می باشند. داروهای هومیوپاتی در ایران معمولاً به صورت گلبول تجویز می شوند. این گلبول ها را اگر در آزمایشگاه شیمی تجزیه کنیم تنها در آن لاکتوز را خواهیم یافت.
نسبت داروی هومیوپاتی به قند گلبول مانند نسبت نوشته است به کاغذ. انتظار بیهوده ایست اگر بخواهیم با تجزیه شیمیایی یک برگه از مقاله ی علمی پی به محتوای آن ببریم. به عبارتی داروی هومیوپاتی مانند یکسری اطلاعات است. حتی عده ای هومیوپاتی را پزشکی اطلاعاتی می نامند. اگر بدن را یک کامپیوتر در نظر بگیریم و بیماری را همچون یک ویروس کامپیوتری در این حال داروی هومیوپاتی مانند برنامه ضد ویروسی است که به دقت از بین برنامه های موجود (ماتریا مدیکا) انتخاب شده و می تواند وضعیت را به حالت تعادل و سلامت برگرداند.
