بیماری دیسک کمر یکی از بیماری‌های ناتوان کننده‌ای است که متاسفانه امروزه شیوع بالایی پیدا کرده است و بسیاری افراد از ابتلا به آن رنج می‌برند. و بی‌توجهی به بیماری دیسک کمرو پیشرفت بیماری دیسک کمرمی‌تواند عواقب ناخوشایندی به دنبال داشته است.
در حالت کلی منظور از بیماری دیسک کمر، در رفتگی با بیرون زدگی قسمت مرکزی یا هسته دیسک می‌باشد که با پارگی‌های کوچکی که به‌صورت شیارهای باریکی در اطراف آن، کم‌کم ایجاد می‌شود همراه است.
این بیرون زدگی‌ها و دررفتگی‌ها روی ریشه‌های عصبی پشت این دیسک فشار می‌آورند و باعث ایجاد درد و سایر عوارض می‌شوند.
علل و عوامل بیماری دیسک کمر
بیماری دیسک کمر در ورزشکاران یا افرادی که کارهای سنگین انجام می دهند بیشتر دیده می شود اما به طور کلی ما در حرکات روزانه مان همیشه در حال خم شدن هستیم.
بیشتر مشاغل از قبیل دندانپزشکان، مکانیک ها، کارگران ساختمان و تایپیست ها در حالت خمیده کار می کنند پس فشار بین مهره ها زیاد است، حرکات ناگهانی هم در ورزش هایی مثل کشتی و وزنه برداری ممکن است باعث پارگی دیسک کمر شود
دیسک کمر در حالت عادی هم شاید رخ بدهد زیرا به مرور زمان ماده ژلاتینی، قوام خود را از دست می دهد یا در اثر عوامل مختلف ساییده و فرسوده می شود. عدم فعالیت بدنی هم عامل دیگری است که می تواند روی دیسک کمر و ریشه های عصبی فشار وارد کند.
علائم بیماری دیسک کمر
معمولا بیماری دیسک کمر با دردی در ناحیه کمر شروع می‌شود. در مراحل اولیه بیماری دیسک کمراین درد فقط در کمر ایجاد می‌شود و به جاهای دیگر زیاد انتشار نمی‌یابد .
اگر به آن توجه نشود و این فشارها ادامه پیدا کنند، به علت این که قسمت مرکزی مهره‌ها بیرون زدگی پیدا می‌کند و روی ریشه عصب فشار می‌آورد، آزردگی ریشه عصب به وجود می‌آید و به دنبال آن درد و سایر عوارض ایجاد می‌شود.
درد دیسک کمر می تواند به باسن، پشت پا تا پایین پا و زانوها و مچ پا و حتی انگشتان امتداد باید قسمت‌های درگیر و میزان و نوع درد و انتشار آن به سطحی که دیسک در رفته است و به محل فشار روی ریشه‌های عصبی بستگی دارد.
تشخیص بیماری دیسک کمر
تشخیص بیماری دیسک کمر در مرحله اول با شرح حال گرفتن از بیمار و معاینه دقیق همراه می‌باشد و در معاینه از روش‌های مختلف استفاده می‌شود که شامل معاینه رفلکس‌ها و معاینه حس و حرکت و حساسیت‌های موضعی و مانورهای خاص می‌باشد.
این معاینات معلوم می‌کند که دیسک کمر فشار را به ریشه‌های عصبی وارد می‌کند یا نه. در مراحل بعدی تشخیص بیماری دیسک کمر با پاراکلینیک می‌باشد که معمولا شامل آزمایشات مختلف و رادیوگرافی است.
MRI بهترین روش تشخیص بیماری دیسک کمر می‌باشد. با دستگاه MRI نه تنها سطح در رفتگی دیسک، بلکه میزان در رفتگی و میزان فشار وارده به عصب را نیز می‌توان اندازه‌گیری کرد و مجموعه‌ی اعمال بالا به پزشک نشان می‌دهد که آیا بیمار مبتلا به دیسک کمر نیاز به عمل جراحی دارد یا نه، و آیا بیمار مبتلا به دیسک کمر با روش‌های درمانی بدون جراحی مانند فیزیوتراپی و دارو قابل درمان است یا خیر.
