تاریخ ۵ اردیبهشت ۱۴۰۳
آناتومی
هر انگشت دست از طریق یک مفصل به کف دست متصل می‌شود و در کف دست، چهار استخوان به نام متاکارپال (Metacarpal) وجود دارد که با چهار انگشت دست مفصل می‌شوند.
شکستگی‌های استخوان‌های متاکارپال در کف دست بسیار شایع هستند و در تمام سنین رخ می‌دهند. علت شایع این شکستگی‌ها می‌تواند زمین خوردن یا دریافت ضربه مستقیم به پشت دست یا ضربه زدن با مشت باشد. این شکستگی‌ها عموماً به صورت عرضی و بدون جابجایی اتفاق می‌افتند، اما ممکن است مایل یا مارپیچی باشند و یا همراه با جابجایی همراه باشند.
علائم شکستگی های کف دست
بدنبال شکستگی پشت دست متورم و دردناک شده و فشار به محل شکسته شده شدت درد را افزایش میدهد.
پوست روی استخوان شکسته ممکن است کبود شود. مشت کردن دست معمولا شدت درد را افزایش میدهد.
تشخیص این شکستگی با استفاده از رادیوگرافی ساده است.
درمان شکستگی های متاکارپ در کف دست
در موارد شکستگی‌های بدون جابجایی یا با جابجایی اندک، درمان اصلی شامل استفاده از یک آتل (بالاست) است که به منظور ثابت کردن محل شکستگی و کاهش درد استفاده می‌شود. این آتل معمولاً برای مدت سه هفته قرار داده می‌شود و سپس برداشته می‌شود. پس از آن، بیمار با انجام تمرینات و نرمش‌هایی سعی می‌کند دامنه حرکتی انگشتان و مچ دست را به حالت قبل از شکستگی بازیابی کند.
در مواردی که جابجایی قطعات شکسته شده زیاد باشد، درمان به صورت جااندازی بسته شکستگی (بسته‌بندی) انجام می‌شود. اگر پس از جااندازی، قطعات شکسته شده پایدار باشند، درمان بیحرکتی با استفاده از آتل گچی ادامه می‌یابد.
در مواردی که پس از جااندازی، شکستگی ناپایدار باشد، پزشک معالج از طریق استفاده از پین‌های فلزی که از طریق پوست به داخل استخوان و محل شکستگی هدایت می‌شوند، قطعات شکسته شده را به یکدیگر متصل می‌کند.
در مواردی که جااندازی بسته موفقیت‌آمیز نباشد، پزشک معالج به جااندازی باز شکستگی و ثابت کردن قطعات شکسته شده با استفاده از پین یا پیچ و پلاک می‌پردازد.
پس از جراحی دست، بیمار معمولاً برای چند هفته در آتل گچی قرار می‌گیرد و سپس با شروع نرمش‌ها و تمرینات انگشتان، به منظور بازیابی دامنه حرکتی آنها فعالیت می‌کند.
منبع : ایران ارتوپد
