تاریخ ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
مفصل آکرومیوکلاویکولر به وضعیتی اطلاق میشود که در آن، انتهای خارجی استخوان ترقوه و زائده آکرومیون از استخوان اسکاپولا در محل مفصل از یکدیگر فاصله می‌گیرند. به این حالت دررفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولر گفته میشود.
علائم آسیب مفصل بین استخوان های ترقوه و کتف ( آکرومیوکلاویکولر )
در این نوع دررفتگی شانه وقتی به شانه بیمار نگاه میکنیم متوجه میشویم انتهای بیرونی استخوان ترقوه در بالای شانه به سمت بالا برجسته شده است. شانه دردناک است و فشار دادن به انتهای خارجی ترقوه درد را تشدید میکند. حرکت کردن مفصل شانه همراه با درد است.
تشخیص دقیقتر این ضایعه با رادیولوژی است که در آن جابجا شدن کامل و حرکت به بالای انتهای خارجی استخوان ترقوه مشاهده میشود. در نیمه دررفتگی این مفصل ممکن است در رادیوگرافی جابجایی زیادی دیده نشود. در این حال عکسبرداری بخصوصی انجام میشود به این نحو که بیمار سر پا ایستاده و به هر دو مچ دست وی وزنه چند کیلویی آویزان میشود و سپس از هر دو شانه بیمار رادیوگرافی رخ به عمل میاید. متخصص ارتوپد با مقایسه دو تصویر شانه های چپ و راست بیمار متوجه میشود که تفاوتی وجود دارد و در مفصل آسیب دیده لبه خارجی ترقوه نسبت به زائده آکرومیون کمی بالاتر قرار گرفته است.
درمان آسیب های مفصل بین استخوان های ترقوه و کتف ( آکرومیوکلاویکولر )
معمولاً در نیمه دررفتگی این مفصل، جابجایی اندکی رخ می‌دهد و نیاز به جابجایی مجدد ندارد. روش درمان این آسیب معمولاً شامل آویزان کردن دست به گردن به مدت دو هفته و سپس شروع حرکات فعال مفصل شانه است تا محدودیت در حرکت آینده جلوگیری شود.
در صورت دررفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولر، روش درمان آن عمل جراحی است. در این عمل، پزشک ارتوپد ابتدا انتهای خارجی ترقوه را در محاذات زائده آکرومیون قرار می‌دهد و سپس استخوان ترقوه را در موقعیت صحیح ثابت میکند. برای ثابت کردن ترقوه، پزشک جراح می‌تواند از یک پیچ برای اتصال ترقوه به زائده کوراکوئید استفاده کند یا از چند پین یا پلاک و پیچ ویژه‌ای استفاده کند تا زائده آکرومیون را به استخوان ترقوه متصل کند و یا با استفاده از یک پلاک ویژه، ترقوه را در مقابل زائده آکرومیون نگه دارد. در بعضی موارد، جراح ممکن است همزمان لیگامان کوراکوکلاویکولر را ترمیم کند یا آن را دست نخورده بگذارد تا خود به خود جوش بخورد.
در صورتی که دررفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولر بدون درمان به مدت طولانی باقی بماند، ممکن است به شکل مزمن تبدیل شود و درمان آن نسبت به دررفتگی حاد بسیار دشوارتر باشد. در حالت مزمن، پزشک ارتوپد می‌تواند با استفاده از عمل جراحی، بخشی از استخوان ترقوه که نزدیک به مفصل قرار دارد را جدا کند و از بدن خارج کند. سپس لیگامان کوراکوآکرومیون (که بین زائده آکرومیون و کوراکوئید قرار دارد) را از محل اتصال آن به کوراکوئید جدا کرده و به بخش باقیمانده از ترقوه متصل میکند. در نهایت، ترقوه را با استفاده از یک پیچ به زائده کوراکوئید متصل میکند.
منبع : ایران ارتوپد
