تاریخ ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
شکستگی گردن استخوان ران جزو شکستگی های اطراف مفصل ران و جزئی از یک دسته بزرگتر به نام شکستگی لگن است.
به ناحیه ای که در زیر سر استخوان ران قرار گرفته گردن استخوان ران میگویند.
شکستگی گردن استخوان ران بیشتر در افراد مسن بخصوص خانم های مسن دیده میشود و علت آن استئوپروز و پوکی استخوانی است که با بالا رفتن سن بوجود میاید. به علت افزایش سن متوسط جوامع و شیوع بیشتر پوکی استخوان در انسانها، این شکستگی بتدریج به یکی از علل مهم بستری شدن افراد در بیمارستان ها و یکی از علل شایع مرگ و میر و از کار افتادگی تبدیل میشود.
آمار زیر تا حدودی اهمیت این شکستگی را نشان میدهد.
از هر ده نفر مبتلا به این شکستگی یکی از آنها در یک ماه اول پس از حادثه و سه نفر آنها در سال اول پس از شکستگی به علت عوارض آن جان خود را از دست میدهند.
در این افراد شکستگی گردن استخوان ران معمولا به علت ضربات با شدت کم مثل زمین خوردن بوجود میاید. ندرتا این شکستگی ممکن است در جوانان و یا بچه ها هم دیده شود. در این گروه سنی شکستگی گردن استخوان ران بر اثر ضربات شدید ایجاد میشود.
علائم شکستگی گردن استخوان ران
بیمار معمولا فرد مسنی است که بدنبال زمین خوردن توانایی ایستادن و راه رفتن را از دست داده است. بیمار درد شدیدی را در ناحیه لگن و یا کشاله ران احساس میکند که با فشار موضعی به ناحیه شکستگی یا با حرکت دادن اندام تحتانی بیشتر میشود. در افراد خیلی ناتوان بخصوص آنهایی که قوای ذهنیشان قدری تحلیل رفته است مهمترین علامت شکستگی ناتوانی در راه رفتن است نه درد.
در سنین بالا نمیتوان حساب زیادی روی درد به عنوان علامت شکستگی باز کرد. در فرد مسنی که تا حال راه میرفته و ناگهان توانایی راه رفتن خود را از دست داده است باید قویا به شکستگی گردن استخوان ران شک کرد. در معاینه دیده میشود که اندام تحتانی طرف مبتلا قدری کوتاه تر شده است به این صورت که اگر هر دو اندام تحتانی این بیماران را در حالت خوابیده به پشت به هم بچسبانیم میبینیم پاشنه یک پا حدود ۳-۲ سانتیمتر بالاتر از پای دیگر قرار گرفته است. اندام تحتانی مبتلا در این بیماران در حالت استراحت و دراز کشیده به پشت، به سمت بیرون چرخیده است.
در بعضی از انواع این شکستگی که مقدار جابجایی کم بوده و قطعه بالایی به داخل استخوان پایینی فرو رفته است Impacted fracture کوتاهی و چرخش خارجی اندام تحتانی وجود نداشته و حرکت دادن اندام تحتانی ممکن است درد زیادی در بیمار ایجاد نکند. بیماران ممکن است بتوانند پس از زمین خوردن و شکسته شدن استخوان سر پا ایستاده و راه بروند (البته معمولا با کمک و همراه با مقداری درد) به همین خاطر ممکن است بیمار به شکستگی شک نکرده و به پزشک مراجعه نکند و یا حتی ممکن است پزشک معالج به شکستگی شک نکرده و از لگن عکس برداری نکند.
اصل کلی اینست که در هر فرد مسنی که بدنبال زمین خوردن دچار درد لگن شده یا به هر دلیلی راه نمیرود بایدرادیوگرافی از لگن تهیه شود.
تشخیص قطعی این شکستگی به وسیله رادیوگرافی ساده داده میشود. در اکثریت موارد شکستگی همراه با جابجایی است. در شکستگی های با جابجایی کم ممکن است دیدن خط شکستگی کمی مشکل باشد. در این موارد از روش های دیگر تصویربرداری برای کمک به تشخیص استفاده میشود. در نوع خاصی از شکستگی های با جابجایی کم، قطعه شکسته شده بالایی به داخل قطعه پایینی که استخوانی اسفنجی و نرم است فرو میرود. به این نوع شکستگی Impacted fracture میگویند.
منبع : ایران ارتوپد
