تاریخ ۵ آذر ۱۴۰۲
آسیب های ناپایدار حلقه لگن جزئی از شکستگی های لگن بوده و از شدیدترین و وخیم ترین آسیب های سیستم اسکلتی انسان هستند و میتوانند همراه با عوارض زیاد و احتمالا مرگ و میر باشند.
درمان آسیب های ناپایدار حلقه لگنی سه جزء مهم دارد که عبارتند از
- کنترل خونریزی و شوک هموراژیک
- کنترل و درمان آسیب دستگاه ادراری
- درمان شکستگی
درمان شکستگی یا دررفتگی های ناپایدار حلقه لگن
در مواردی که آسیب حلقه لگنی ناپایدار باشد بیمار نیاز به عمل جراحی دارد.
همانطور که اشاره شد، در آسیب‌های ناپایدار حلقه لگن، معمولاً آسیب قدامی به صورت شکستگی راموس های پوبیس یا جداشدگی دو استخوان بی‌نام در محل سمفیز پوبیس رخ می‌دهد. همچنین، آسیب خلفی (پشت) لگن نیز معمولاً به صورت شکستگی استخوان ایلیاک، رفتگی مفصل ساکروایلیاک (مفصل بین استخوان ایلیاک و ساکروم) یا شکستگی استخوان ساکروم ایجاد می‌شود.
جااندازی و فیکس کردن شکستگی یا رفتگی در قسمت پشت لگن بسیار مهمتر از قسمت قدامی یا جلوی آن است. در بسیاری از موارد، پس از جااندازی و تثبیت استخوانی در قسمت پشت، حلقه لگن محکم می‌شود و نیازی به جراحی در قسمت جلویی لگن نیست. با این حال، در برخی موارد، هم قسمت پشت و هم قسمت جلوی لگن باید جااندازی و فیکس شوند. پزشک معالج ممکن است برای فیکس کردن شکستگی یا رفتگی در قسمت پشت لگن از پیچ و پلاک یا پیچ به تنهایی استفاده کند. همچنین، فیکس کردن آسیب‌های قسمت جلوی لگن ممکن است با استفاده از پیچ و پلاک یا اکسترنال فیکساتور انجام شود.
در دهه های قبل برای درمان آسیب های ناپایدار حلقه لگن از کشش اسکلتال استفاده میشد. در این روش پزشک معالج میله فلزی را در استخوان ساق یا ران بیمار قرار میداد و آنرا به وزنه ای متصل میکرد و بیمار سه ماه در همین وضعیت میماند. امروزه این روش منسوخ شده است. استفاده از این روش نه تنها نمیتواند شکستگی یا دررفتگی را جااندازی کند بلکه موجب ایجاد عوارض بسیار جدی برای بیمار مانند زخم بستر، عفونت های ادراری و تنفسی و لخته شدن خون در پا و حتی مرگ بیمار شود.
بیمارانی که دچار شکستگی حلقه لگن هستند و نیاز به عمل جراحی ندارند، معمولاً پس از چند هفته استراحت بدون قرار دادن وزن بر پا، قادر خواهند بود به راه رفتن. اما بیمارانی که نیاز به عمل جراحی دارند، باید عمل جراحی را برای آنها انجام داد. در این حالت، از زمان بستری شدن در بیمارستان تا زمان انجام عمل جراحی، بیماران نیاز به استفاده از کشش اسکلتی دارند تا شکستگی بیشتری به احشاء وارد نشود.
یک نکته بسیار مهم در درمان آسیب‌های حلقه لگن این است که درمان باید به‌سرعت انجام شود. در صورت نیاز به عمل جراحی، برای به‌دست آوردن نتایج بهتر، این عمل باید در یک هفته اول پس از ضربه انجام شود. پس از گذشت یک هفته از آسیب، انجام عمل جراحی بسیار دشوارتر می‌شود و نتایج آن همیشه مطلوب نخواهد بود.
منبع : ایران ارتوپد
