تاریخ ۱ آذر ۱۴۰۲
آیا هر انگشت قطع شده ای را میتوان مجدداً به سر جای اولیه اش پیوند زد. مسلماً خیر. پزشک ارتوپد قبل از پیوند انگشت باید ببیند آیا عضو پیوند شده بعد از عمل خواهد توانست کارآیی داشته باشد یا صرفا به عنوان یک اندام زنده ولی بدون کارکرد خواهد ماند و حتی ممکن است وجود آن مزاحم کارکرد دیگر انگشتان شود. همچنین انگشت قطع شده باید سالم بوده و له شدگی نداشته باشد.
روش پیوند انگشت قطع شده
ابتدا، پزشک ارتوپدی باید انگشت قطع شده و دست بیمار را به خوبی بشوید، تا از هرگونه آلودگی و جسم خارجی محتمل پاک شوند. در صورت وجود بافتهای مرده در محل قطع، آنها را برداشت میکند. در برخی موارد، برای ایجاد اتصال درست، ممکن است لازم باشد استخوان انگشت را کمی کوتاه کند.
ابتدا، استخوانها در محل شکستگی نزدیک یکدیگر قرار میگیرند و سپس با استفاده از ابزارهای فلزی مانند وایر، پین، پیچ یا پلاک، به یکدیگر متصل میشوند. سپس، رگها، اعصاب و تاندونهای قطع شده با یکدیگر پیوند زده میشوند و در نهایت، پوست دوخته میشود. در صورتی که پوست کافی برای پوشش دادن بافتهای پیوند زده وجود نداشته باشد، ممکن است نیاز به پیوند پوست وجود داشته باشد.
مراقبت های بعد از پیوند انگشت
همکاری بیمار در رسیدن به نتیجه خوب پس از جراحی بسیار مهم است. بیمار باید سیگار نکشد، زیرا سیگار باعث کاهش خونرسانی به انگشت میشود و ممکن است باعث از بین رفتن قسمتی از پیوند شده شود. همچنین، باید دست را به مدت طولانی پایینتر از سطح قلب نگه ندارید، زیرا این باعث اختلال در خونرسانی به عضو پیوند شده میشود. همچنین، نتایج پیوند بهتر خواهد بود در صورتی که سن بیمار کمتر باشد، محل قطع از مفصل دورتر باشد و برش در محل قطع تیزتر باشد.
باید به خاطر داشت که عضو پیوند شده هرگز کارایی کامل اولیه را نخواهد داشت. اگر کارایی عضو پیوندی تنها ۶۰-۸۰ درصد از وضعیت اولیه را بهبود بخشد، این به عنوان یک نتیجه عالی تلقی میشود. پس از جراحی، دست بیمار برای مدتی در آتل قرار میگیرد. بیمار باید طبق برنامهای دقیق و تحت نظر یک فیزیوتراپیست حرکات و تمرینات ویژهای را برای انگشت انجام دهد تا محدودیت در حرکت انگشت ایجاد نشود. فرآیند بهبودی نیازمند زمان کافی است و در این مدت، همکاری کامل بیمار ضروری است.
پیوند عضو معمولاً برای بیمار فشار روحی زیادی به همراه دارد. وقتی بیمار بانداژ زخم را برای اولین بار باز میکند و با عضو پیوند شده مواجه میشود، ممکن است به دلیل تفاوت کامل بین وضعیت فعلی و وضعیت اولیه آن، واکنشهایی مانند شوک، عصبانیت، خشم، غم، عدم قبولی یا ناامیدی تجربه کند. بیمار ممکن است شک داشته باشد که آیا این عضو قادر به کارکردن درست برای او است یا نه. بنابراین، بیمار باید درباره احساسات خود با اطرافیان خود و پزشک معالج صحبت کند تا فشار روحی را کاهش دهد.
منبع : ایران ارتوپد
