پارگی روتاتور کاف شانه(عدم اتصال تاندونهای چهار عضله)با/بدون جراحی

روتاتور کاف شانه کجاست؟

شانه یک مفصل توپ و کاسه ای است که اجازه می دهد بازوی شما  در جهات مختلف به حرکت دربیاید. این مفصل از یک سر بازویی (قسمت انتهایی و فوقانی استخوان بازو) تشکیل شده است که به داخل گلنویید فوسای اسکاپولا (تیغه شانه) متصل است. قسمت بازویی توسط کپسول مفصلی احاطه شده است، کپسول مفصلی باند های ضخیم غضروفی هستند که یک مخروط دراز کششی را تشکیل می دهند که در آن سر بازویی استخوان قرار می گیرد. عضلات روتاتور کاف، تثبیت کننده های دینامیکی و حرکت دهنده های مفصل شانه هستند و موقعیت شانه و استخوان کتف را در طی حرکت شانه تنظیم می کنند.عضلات روتاتور کاف به صورت آناتومیک با استخوان کتف همراه است. هر گونه تغییر در حرکت استخوان کتف با طیف وسیعی از حرکت شانه می تواند باعث آسیب به عضلات روتاتور کاف شود و باعث ایجاد مشکلاتی در حرکت شانه می شود.چهار عضله روتاتور کاف عبارتند از:

• سوپرااسپیناتوس
• انفرااسپیناتوس
• ساب اسکاپولاریس و
• ترس مینور.

عضلات دیگری که به حرکت و تثبیت شانه کمک می کنند، عبارتند از دلتویید، ترز بزرگ، کراچوبراچیالیس، لایتسیموس دورسی و پیترالیس بزرگ.

علل و عوامل خطرساز آسیب به روتاتور کاف چیست؟

علل اصلی این مشکل دردناک عبارتند از:

کشیدگی ها

جراحات وارد بر واحد های عضلانی - تاندون با عنوان کشیدگی نامیده می شوند و بر اساس میزان آسیب به الیاف عضله یا تاندون طبقه بندی می شوند.

• کشیدگی های درجه I شامل کشش الیاف بدون پارگی است.
• صدمات درجه II شامل پارگی جزئی عضلات یا تاندون ها است، و
• صدمات درجه سوم با پارگی کامل عضله یا تاندون تعریف شده است.

عضلات و تاندون ها در گروه روتاتور کاف ممکن است به روش های مختلف آسیب دیده باشند. آسیب می تواند از یک آسیب حاد (به عنوان مثال از سقوط یا تصادف)، تا مزمن (مانند پرتاب توپ یا بلند کردن وزنه)، و یا از تحلیل تدریجی عضله و تاندون که ممکن است با افزایش سن رخ می دهد، ایجاد شود.

 پارگی حاد روتاتور کاف

این صدمه ممکن است در نتیجه بالا بردن ناگهانی بازو یا در اثر تلاش برای ممانعت از سقوط (مثلا بلند کردن وزنه یا افتادن بر روی شانه) ایجاد شود.اگر یک فرد جوان تر از 30 سال سن داشته باشد، پاره شدن روتاتور کاف نیاز به نیروی قابل توجهی دارد.

پارگی مزمن

پارگی های مزمن روتاتور کاف به طور معمول در بین اشخاصی که فعالیت ها یا ورزش هایی انجام می دهند که نیازمند فعالیت بیش از حد قسمت بالا تنه می باشد (برای مثال، نقاشان، ورزش بیس بال، بازیکنان تنیس) دیده می شود. پارگی مزمن ممکن است در نتیجه آسیب حاد قبلی فرد ایجاد شده باشد که باعث ایجاد مشکل ساختاری در شانه می شود و آناتومی و عملکرد روتاتور کاف را تحت تاثیر قرار می دهد (به عنوان مثال، خار های استخوانی که به عضله یا تاندون آسیب می رسانند و موجب التهاب می شوند).پارگی مزمن ممکن است منجر به تغییرات دژنراتیو در تاندون شود، که منجر به بدتر شدن درد، کاهش میزان حرکت و کاهش عملکرد می شود.

تاندونیت

این حالت معمولا جایی است که تاندون به استخوان متصل می شود. این ناحیه دارای خون رسانی کمی است و یک آسیب خفیف ممکن است مدت زیادی طول بکشد تا درمان شود و به طور بالقوه منجر به پارگی های ثانویه کاف می شود.تاندونیت کلسفیه شده نیز وضعیتی را مشخص می کند که توسط رسوبات کلسیم  در داخل تاندون ایجاد می شود و در آن باعث بروز التهاب مزمن می شود.

علائم و نشانه های آسیب روتاتور کاف چیست؟

علائم آسیب روتاتور کاف به علت التهاب همراه با کشیدگی است. این التهاب موجب تورم، منجر به تصویر بالینی درد و کاهش میزان حرکت می شود. از آنجایی که عضلات و تاندون روتاتور کاف به خوبی در زیر سطح پوست پنهان هستند، ممكن است تشخیص تورم و آسیب دشوار باشد، اما تورم در فضای كوچك كه مانع حرکت شانه می شود ، و باعث ایجاد درد در زمان حرکت شانه می شود.

چه هنگامی یک فرد در صورت آسیب به روتاتور کاف باید به پزشک مراجعه کند؟

همه ی درد های شانه ناشی از شانه نیست. گاهی اوقات آنژین، یا درد ناشی از بیماری عروق کرونر قلب، می تواند به شانه منتقل شود. درد در کیسه صفرا یا دیافراگم همچنین می تواند در ناحیه شانه احساس شود. درد ناشی از آسیب روتاتور کاف با حرکت شانه بدتر می شود. اگر درد شانه ناشناخته با حرکت تحت تاثیر قرار نگیرد، منطقی است که به مراقبت های پزشکی فوری بپردازید. اگر نگرانی این وجود دارد که درد از قلب ناشی می شود، خدمات اورژانسی پزشکی باید فعال شود (با شماره 911 در صورت موجود بودن تماس گرفته شود).

• اگر درد شانه علی رغم مراقبت در خانه با استراحت کردن، یخ درمانی درصورت تحمل، داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن (Advil) یا ناپروکسن (Naprosyn) ادامه یابد
• اگر مشكلات شانه (درد) مانع از انجام كارهاي معمول روزمره باشد
• اگر درد مانع از دسترسی به اجسام در ارتفاع بالاتری شود (به عنوان مثال، برداشتن یک وسیله در داخل کابینت در ارتفاع بالاتر از سطح شانه)
• اگر درد مانع از ورزش هایی می شود که در آن حرکات شانه مورد نیاز است (به عنوان مثال، پرتاب، چرخش راکت یا شنا)

 چه آزمایشهایی برای تشخیص آسیب های روتاتور کاف استفاده می شود؟

پزشکان پارگی های روتاتور را با:

تاریخچه آسیب های بیمار

پزشک ممکن است بخواهد یک سابقه کامل از آسیب حاد و همچنین هر گونه نشانه های قبلی که ممکن است بیانگر یک مشکل طولانی مدت باشد، را در شما به دست آورد.

آزمون فیزیکی

معاینه فیزیکی اغلب شامل مشاهدات است که به دنبال تغییر شکل، عضله ای شدن و تغییر شکل شانه آسیب دیده نسبت به حالت عادی ایجاد می شود.لمس کردن به معنای دست زدن، از جمله احساس استخوان هایی است که مفصل شانه را تشکیل می دهند، و همچنین خود مفصل شانه نیز می تواند در تشخیص کمک کننده باشد. این استخوان ها عبارتند از: کلاویکل (استخوان کولار)، استخوان کتف (تیغه شانه) و هومروس (استخوان بازو). عضلات شانه ممکن است به منظور پیدا کردن مناطق حساس یا دردناک لمس شوند.

اشعه ایکس

اشعه ایکس ساده معمولا به عنوان یک آزمایش غربالی برای جستجوی استخوان های شکسته یا آرتروز و استخوان خار دار درون یا مجاور مفصل شانه استفاده شود. گاهی اوقات، کلسیفیکاسیون را می توان در طول تاندون مشاهده کرد. اغلب یافته های اشعه ایکس در آسیب روتاتور کاف طبیعی است.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)

 MRI برای بسیاری از آسیب های شانه ای انتخاب اول شده است. این تست قادر به شناسایی تمام ساختارهایی است که روتاتور کاف را تشکیل می دهند و می تواند تغییرات دژنراتیو، پارگی های جزئی یا کامل تاندون ها و ماهیچه ها یا ترکیبی از تمام این شرایط را شناسایی کند.

سونوگرافی

سونوگرافی یک آزمایش با امواج صوتی است که می تواند به بررسی تاندون های آسیب دیده و عضلات کمک کند اما در ارزیابی استخوان های شانه ناکارآمد است. مزایای استفاده از سونوگرافی این است که می توان آن را به صورت متحرک در شانه انجام داد و می تواند مکان هایی را پیدا کند که در آن روتاتور کاف کشیده یا تحت آسیب قرار گرفته است.

چه روشهایی برای درمان آسیب های روتاتور کاف وجود دارد

درمان برای آسیب روتاتور کاف شامل:

درمان اولیه

درمان اولیه  آسیب روتاتور کاف با موارد زیر شروع می شود:

• استراحت و یخ درمانی اولین درمان خانگی در موارد کشیدگی یا پیچ خوردگی می باشد.
• یخ را برای مدت 15 تا 20 دقیقه برای حداقل سه بار در روز بگذارید.
• بازوبند ممکن است در موارد آسیب حاد به شانه کمک کننده باشد، اما لازم است مراقب باشید که از آن برای مدت طولانی استفاده نکنید، در غیر این صورت، مفصل شانه سفت می شود و ممکن است برای به دست آوردن هرگونه حرکت از دست رفته نیاز به زمان و تلاش زیادی باشد .

دارو

داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن ممکن است به کاهش درد و تورم محل آسیب دیده کمک کنند. این داروها باید با دقت مورد استفاده قرار گیرند و اگر فرد مشکل معده یا مشکلات کلیوی دارد یا اگر بیمار دارئهای رقیق کننده خون مانند وارفارین (کومادین)، هپارین (لنووکس)، دابیگاتران (Pradaxa)، آپیکسابان (Eliquis)، یا ریواروکسابان (Xarelto) مصرف می کند، باید در مصرف داروهای ضدالتهابی مراقب بود. همیشه توصیه می شود با یک پزشک یا داروساز برای تعیین ایمنی داروهای  مصرفی بدون نسخه مشورت کنید. تزریق استروئیدها نیز برای کاهش التهاب در فضای آسیب دیده که در آن تاندون عضله در سراسر مفصل شانه وجود دارد، استفاده می شود.

فیزیوتراپی

به طور کلی، درمان فیزیکی و کار درمانی ممکن است بهترین درمان در درازمدت باشد و می تواند شما را به حالت عادی خود بازگرداند و ترمیم بسیار سریعتر از تزریق استروئید و  یا عمل جراحی می باشد. فیزیوتراپی و برخی تمرینات خاص می تواند در بهبودی شرایطی مانند آسیب های شانه، تاندونوپاتی روتاتور کاف، پارگی های روتاتور کاف، بی ثباتی گلنوهومرال، کپسولیت چسبنده و شانه های سفت به بیماران کمک کند.فیزیوتراپی می تواند انعطاف پذیری و قدرت سایر عضلات را در روتاتور کاف بهبود بخشد، و در نهایت به درمان آن کمک می کند. کار درمانی از لحاظ نتایج نهایی شبیه به فیزیوتراپی است، اما در کار درمانی برای جراحات روتاتور کاف تمرکز بر فعالیت های روزمره است که نیاز به حرکت شانه ای دارد. با گذشت زمان، این تقویت و پشتیبانی از منطقه روتاتور کاف و می تواند درمان طبیعی را فراهم کند.گزینه های غیر جراحی در دسترس برای درمان آسیب های روتاتور کاف در فیزیوتراپی ممکن است شامل:

• سونوگرافی: برای افزایش جریان خون به بافت آسیب دیده، کاهش التهاب و افزایش بهبودی، سونوگرافی می تواند بافتهای عمیق را گرم کرده و درد روتاتور کاف را کاهش دهد.
• پد گرمایی: با توجه به این واقعیت که گرما می تواند بهبودی را تسریع کند، یک فیزیوتراپیست همچنین ممکن است از یک پد مرطوب برای 15 تا 20 دقیقه قبل از تمرین استفاده کند، و همچنین این کار برای انجام در خانه نیز می تواند مفید باشد.
• تحریک عصب محیطی: تحریک الکتریکی عصب پوست (TENS یا TNS) استفاده از جریان الکتریکی است که توسط یک دستگاه تولید می شود تا اعصاب را برای اهداف درمانی مانند رفع درد روتاتور کاف، تحریک کند.

اوزن درمانی

پروزولون درمانی شامل تزریق اوزن در داخل و اطراف رباط ها است که در آن ناحیه به استخوان وصل می شوند.  تزریق اوزن باعث افزایش جریان خون و مواد مغذی در ناحیه تزریقی می شود. مهم تر از همه، باعث تحریک استقرار و فعالیت فیبروبلاست ها و کندروبلاست ها در ناحیه آسیب دیده می شود. این سلولها کلاژن و غضروفی را که بدن برای بهبود رباط و مفاصل آسیب دیده استفاده می کند، سنتز می کنند. این افزایش در فعالیت های ترمیم سلولی سبب تقویت و ترمیم بافت های آسیب دیده می شود؛ در نتیجه باعث تثبیت ناحیه آسیب دیده و از بین بردن علت درد می شوند.

درمان پی آر پی

PRP  یک روش درمانی نو ظهور برای درمان هر دو نوع آسیب حاد و مزمن بافت نرم مانند پارگی روتاتور کاف است. این روش شامل جمع آوری خون از بیمار و سپس چرخش آن برای تولید غلظت بالایی از سلول های پلاکتی است. پس از آن پلاسمای بیمار در محل آسیب تزریق می شود و باعث تسریع روند طبیعی بهبودی می شود.

تمرین ها و کشش های روتاتور کاف

بهتر است قبل از انجام این تمرین ها یا هر تمرین دیگر، عضلات را گرم کنید.شما نباید در طول انجام تمرین احساس درد داشته باشید. اگر در هنگام تمرین درد دارید، با پزشک یا فیزیوتراپ خود صحبت کنید. اگر مطمئن نیستید که چگونه این تمرینات را انجام دهید یا اینکه چقدر این کار را انجام دهید، با پزشک یا فیزیوتراپ خود تماس بگیرید.

کشش بازو

برای انجام این تمرین:

     • در حالت ایستاده پاهای خود را از هم باز کنید.

• شانه های خود را آرام کنید و به آرامی یک دست را تا آنجا که امکان دارد در سینه خود بکشید، در ناحیه بازوی خود نگه دارید، نه آرنج (از فشار زیاد بر روی آرنج خودداری فرمایید).
• کشش را برای مدت 30 ثانیه نگه دارید و سپس 10 تا 15 ثانیه استراحت کنید و 5 بار در هر کدام از دست هایتان تکرار کنید.

چرخش کمر

برای انجام این تمرین:

• یک چوب یا یک عصای کوچک را در پشت سرتان نگه دارید، و یک دست خود را ثابت نگه دارید و با دست دیگر به آرامی بچرخید.
• چوب یا عصا را به صورت افقی بکشید تا شانه شما در حالت کشیده و بدون درد قرار بگیرد.
• برای 20-30 ثانیه نگه دارید و سپس 10-15 ثانیه صبر کنید. این حرکت را 4 بار در هر طرف تکرار کنید.

پاندول

برای انجام این تمرین:

• به آرامی زانوهای خود را به سمت پایین بکشید و یک دست خود را روی یک پایه نگه دارید. اجازه دهید دست دیگر به طور آزادانه در کنار شما بماند.
• به آرامی بازو را به جلو و عقب 3-4 بار بچرخانید، سپس تمرین را 3-4 بار در حالی که دست خود را به طرف مقابل می چرخانید، ادامه دهید.
• سپس، بازو را در یک حرکت دایره ای 3-4 بار حرکت دهید. تمام این حرکات را با بازوی دیگر خود تکرار کنید. مراقب باشید که کمر خود را نچرخانید یا زانوهایتان را قفل نکنید. 2 مجموعه 10 تایی در هر طرف انجام دهید.

 جراحی

اگر درمان های محافظه کارانه که در اوایل آسیب انجام می شوند مفید نباشند، و یا اگر پارگی کامل روتاتور کاف وجود داشته باشد، جراحی ممکن است جایگزین بعدی برای ترمیم پارگی هایی باشد که شناسایی می شوند. همچنین در زمان عمل جراحی، سایر مشکلات این ناحیه از جمله جراحی (تمیز کردن) خارهای استخوانی، از بین بردن هرگونه ناحیه عضلانی یا تاندونی، سفت کردن کپسول مفصلی یا ترمیم پارگی رباط، نیز قابل درمان هستند.یک جراح ارتوپدی می تواند از یک آرتروسکوپ (یک وسیله که از طریق یک برش کوچک وارد بدن می شود) برای ترمیم آسیب استفاده کند. بسته به روشی که باید انجام شود، یک روش جراحی باز ممکن است مورد توجه قرار گیرد، در صورتی که برش در ناحیه مفصل ایجاد شود تا بازسازی امکان پذیر باشد.جراحی اولیه ممکن است به ورزشکاران ارائه شود تا روند درمان سریع تر از حالت اولیه انجام گیرد.

نکاتی برای جلوگیری از آسیب های روتاتور کاف

• جلوگیری از اتفاق افتادن حوادث و پیش گیری از آسیب های ورزشی بسیار دشوار است.
• قبل از انجام کارهایی که یه طور فزاینده از مفصل شانه استفاده می شود، می توان از آسیب های احتمالی با گرم کردن مناسب بدن، جلوگیری کرد. این امر در مورد فعالیت های روزانه و کاری و همچنین فعالیت های ورزشی نیز صادق است. کشش قبل یا بعد از فعالیت نیز یک استراتژی مهم در پیشگیری از آسیب است.
• در ورزش یا کار، روش مناسب برای انجام فعالیت ممکن است به کاهش خطر آسیب دیدگی کمک کند.