تاریخ ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
بیماری پارکینسون یک بیماری دستگاه عصبی مرکزی در بزرگسالان مسن تر که مشخصه آن سفتیی عضلانیپیشرونده تدریجی ، لرزش و از دست رفتن مهارت های حرکتی است . این اختلال هنگام رخ می دهد که نواحی خاصی از مغز توانایی خود در تولید دوپامین (یکی از ناقلین عصبی در مغز) را از دست می دهند. پارکینسون از جمله بیماری های مغز و اعصاب در سنین بعد از ۶۰سالگی است از هر ۱۰۰نفر بالای ۶۰سال یک نفر به پارکینسون مبتلا می شوند.البته این بیماری گاه در افراد جوانتر هم دیده می شود که پنج تا ۱۰درصد بیماران را تشکیل می دهند.
عوارض پارکینسون
– اشکال در انجام فعالیت های روزانه
– اشکال در بلع و یا خوردن غذا
– ناتوانی
– آسیب در اثر افتادن
– ذات الریه
– عواض جانبی داروها شامل: تغییر در هوشیاری و خلق و خو، توهم زایی، سرگیجه، حرکات غیرارادی، از دست دادن عملکرد روانی، تهوع و استفراغ و سردرگمی
درمان پارکینسون
درمانی برای این بیماری وجود ندارد، تنها می توان با درمان، شدت علائم را کاهش داد.
-داروها با افزایش میزان دوپامین در مغز، علائم را کم می کنند.
-با مشورت کردن با پزشک و درمانگر می توان علائم را به خوبی کنترل کرد.
-برخی داروهای مورد استفاده برای بیماران پارکینسون عبارتند از داروهای ضدافسردگی، دارو برای اختلالات خواب و ضد دردها. حتما به یاد داشته باشید که هر نوع دارویی را باید با تجویز و تحت نظر پزشک متخصص مصرف کنید، نه خودسرانه.
– جراحی هم می تواند به بهتر شدن علائم کمک کند.
– تحریک عمیق مغزی
– پیوند سلول های بنیادی
درمان های مکمل برای پارکینسون
– طب سوزنی
– کایروپرکتیک
– یوگا و تای چی : کمک به کاهش استرس می کند، شما را آرام می کند، انرژی شما را زیاد می کند، تعادل و انعطاف پذیری را در شما بهبود می کند.
– بیوفیدبک
– رایحه درمانی
– آرام سازی
– درمان های گیاهی
– ماساژ درمانی
– مصرف ویتامین
منبع : سایت پزشکان بدون مرز , تبیان
