تاریخ ۲ اردیبهشت ۱۴۰۳
انجام نرمش های لگن از مهمترین مراحل بازپروری بعد از بسیاری از اعمال جراحی ارتوپدی است. بعد از اعمال جراحی تعویض مفصل ران، بعد از اعمال جراحی که برای درمان شکستگی های ناحیه لگن بکار میرود و در بسیاری جراحی های دیگر انجام نرمش از نیازهای اساسی است و بدون انجام درست نرمش ها نتیجه درمان ناقص خواهد ماند.
انجام نرمش ها مانع ایجاد بسیاری از عوارض درمانی خواهد شد، موجب میشود لنگش بیمار خیلی زود برطرف شود و با انجام آنها بیمار خیلی زودتر میتواند به زندگی طبیعی خود برگردد. نرمش های لگن در درمان بسیاری از بیماری های لگن و دردهای ناشی از آنها هم کاربرد دارد.
نرمش های لگن به دو دسته نرمش های کششی و نرمش های تقویتی تقسیم میشوند. هدف از انجام نرمش های کششی همانطور که از نام آنها پیدا است کشش عضلات ، تاندون ها و رباط های اطراف مفاصل لگن است. با کشش این بافت ها قابلیت انعطاف آنها افزایش یافته و دامنه حرکتی مفصل بهبود میابد. فشار بر روی بسیاری از بافت ها کم شده و درد بیمار کاهش میابد.
از طرف دیگر نرمش های تقویتی با قویتر کردن عضلات اطراف مفصل ران موجب کاهش فشار به مفصل و در نتیجه کاهش درد بیمار میشود و همچنین انجام آنها بعد از اعمال جراحی لگن موجب کاهش لنگش بیمار و بازگشت سریعتر وی به فعالیت های عادی زندگی میگردد.
نرمش ها را میتوان در حالت های درازکش، نشسته و یا ایستاده انجام داد.
در انجام نرمش ها توجه به نکات زیر ضروری است :
- هر نرمشی چه کششی و چه تقویتی باید کم کم و بتدریج شروع شود. از نرمش های سبک شروع شده و بتدریج انواع مشکل تر آنها اجرا میشود
- در نرمش های کششی در ابتدا باید اندام را فقط تا جایی حرکت داد که احساس کشش در مفصل و عضلات اطراف آن بوجود آید و در حین انجام نرمش ها نباید دردی احساس شود. اندام که به وضعیت مورد نظر رسید آن وضعیت را ۱۰-۵ ثانیه حفظ کرده و سپس مجددا به وضعیت اول بازمیگردیم. چند ثانیه استراحت کرده و مجددا نرمش را تکرار میکنیم. در روزهای اول هر نرمش را ۳-۲ بار انجام میدهیم ولی بتدریج و برحسب تحمل میتوانیم تعداد نرمش ها را افزایش دهیم
- در نرمش های تقویتی بعد از مدتی میتوان با اضافه کردن وزنه به اندام تاثیر آن را بیشتر کرد
- تعداد و مدت و شدت انجام نرمش های کششی و تقویتی بتدریج افرایش یابد
- در روزهای اول در صورتیکه احساس میکنیم میتوانیم حرکتی را بطور مثال ۱۰ بار به راحتی انجام دهیم آن حرکت را فقط ۵ بار انجام داده و هر روز یکی به آن اضافه میکنیم تا بتدریج بیشتر شود
- در صورتیکه در انجام یک حرکت نرمشی افراط شود در همان روز ممکن است مشکلی بوجود نیاید. چند روز تا یک هفته و یا حتی یک ماه بعد درد شروع شده و یا درد قبلی بیشتر میشود. در این زمان بیمار مجبور میشود نرمش را قطع کند ولی حتی قطع نرمش هم ممکن است نتواند مشکل بیمار را مرتفع کند. پس باید حتما توجه داشت که کلیه نرمش ها را بسیار با احتیاط و بتدریج و بر طبق یک برنامه منظم افزایش داد
- در صورتیکه انجام نرمش ها با درد مختصری همراه است میتوان در ابتدا اندام و مفصل را گرم کرده و سپس نرمش را شروع کرد. با یان کار تحمل بدن بیشتر شده و میتوان نرمش ها را بهتر انجام داد
عضلات اطراف مفصل ران به چند دسته تقسیم میشوند که عبارتند از :
- عضلات خم کننده یا فلکسور که مهمترین آنها عضله ایلیوپسواس است
- عضلات راست کننده یا اکستانسور که مهمترین آنها عضلات گلوتئال هستند
- عضلات نزدیک کننده یا اددکتور
- عضلات دور کننده یا ابدکتور
- عضلات چرخاننده
منبع : ایران ارتوپد