شک در سودمندی ماگوت تراپی
ماگوت‌تراپي maggot therapy درمان با لارو مگس است. از قديم‌الايام، بسياري از ناظران مشاهده کرده بودند که زخم‌هاي آلوده به مگس تميز‌تر بوده و بهتر جوش مي‌خورند ولي نخستين مورد شناخته شده‌ي درماني عمدي از اين لارو مگس‌ها توسط يک جراح جنگي انجام شد که حس کرده بود اين نوع درمان زندگي بسياري را نجات مي‌دهد.
اين نوع درمان فقط زماني مورد توجه عام قرار گرفت که William Baer جراح ارتوپد آمريکايي منافع آلودگي به مگس را در زخم سربازان جنگ جهاني اول مشاهده کرد و از اين طريقه به سال ۱۹۲۸ در بيماران مبتلا به استئوميليت استفاده کرد. اما با پيدايش آنتي‌بيوتيک‌ها، درمان با لارو تقريباً به کنار گذاشته شد. اخيراً به علت ارزش ظاهري اين روش در دبريدمان، عفونت‌زدايي و تحريک ترميم زخم، اين روش دوباره تجديد حيات يافته ولي به تازگي کارآيي آن در کارآزمايي‌هاي غير انتخابي مورد وارسي قرار گرفته است.
طي يک بررسي در چند مرکز فرانسوي ۱۰۵ بيمار بررسي شدند که دچار اولسر وريدي اندام تحتاني بوده و ترميم نمي‌شدند. اين بيماران به صورت غيرانتخابي از دبريدمان با مگس به تعداد ۲ بار در هفته يا از دبريدمان جراحي به ميزان سه بار در هفته استفاده کردند. در طول درمان براي جلوگيري از مشاهده‌ي درمان چشم بيماران را مي‌بستند. پيامد اصلي درصد بافت مرده در اولسر و پيامدهاي ثانوي شامل ترميم زخم، درد، کشت باکتريال و مدت مراقبت از زخم بود. در روز ۱۵ و ۳۰، اختلاف قابل توجهي در هيچ يک از اين پيامدها وجود نداشت ولي در روز هشتم در گروه ماگوت، مقدار بافت مرده به طور قابل توجه کاهش يافته بود.
منبع : وبلاگ دکتر فروغ
