تاریخ ۳ اردیبهشت ۱۴۰۳
گیر کردن و قفل شدن مفصل زانو دو علت عمده دارد یکی از آنها پارگی های وسیع منیسک و دیگری وجود یک استخوان یا غضروف آزاد در داخل مفصل زانو است.
هنگامی که منیسکوس به صورت طولی پاره میشود، ممکن است قسمت پاره شده آن در حین خم و دراز کردن زانو، بین سطوح مفصلی گیر کند و باعث قفل شدن زانو شود. در این حالت، فرد قادر نیست زانوی خود را به طور کامل باز کند، که به آن قفل شدن یا قفل کردن زانو می‌گویند و این یکی از علائم پارگی منیسکوس است. در بسیاری از موارد، با حرکت دادن و بازی کردن با مفصل، فرد میتواند زانو را به تدریج از حالت قفل شدگی خارج کند، اما گاهی این اتفاق نمی‌افتد و نیاز به درمان توسط پزشک دارد.
در موارد دیگر، علت قفل شدن زانو ممکن است گیر کردن یک تکه استخوانی یا غضروفی آزاد در بین سطوح مفصلی باشد. این تکه‌های آزاد، که به آنها “لوز بادی” یا “موش مفصلی” هم می‌گویند، معمولاً به دلیل کنده شدن تکه‌ای از غضروف یا استخوان سطح مفصلی به درون مفصل ایجاد می‌شوند، که ممکن است بدنبال ضربات زانو یا شکسته شدن تکه‌ای از سطح مفصلی آن و یا به دلیل بیماری استئوکندریت دیسکان رخ دهد.
هنگامی که تکه استخوانی یا غضروفی عامل قفل شدن مفصل زانو است، این تکه بطور مرتب در درون مفصل حرکت می‌کند و هنگامی که در موقعیتی قرار می‌گیرد که مانع خم یا دراز کردن کامل مفصل میشود، مفصل قفل میشود. در این حالت، معمولاً با تکان دادن زانو، بیمار میتواند آن را از حالت قفل خارج کند.
در هر دو این بیماری ها قفل شدن زانو میتواند همراه با درد و یا ورم زانو باشد. بعد از چند روز درد و تورم از بین میرود و این قفل شدن و درد و ورم میتواند هر هفته یا هر چند ماه یکبار تکرار شود. درمان هر دو این بیماری ها درمان جراحی است. در آسیب منیسک قسمت پاره شده و در لوز بادی تکه استخوانی یا غضروفی آزاد به توسط جراحی از درون زانو خارج میشود. این عمل جراحی را معمولا با روش آرتروسکوپی انجام میدهند.
منبع : ایران ارتوپد
