تاریخ ۲ اردیبهشت ۱۴۰۳
داروی غضروف ساز یک عبارت است که در سال‌های اخیر بسیار شنیده می‌شود. بسیاری از افراد و بیماران اطلاعاتی درباره آناتومی مفصل دارند و میدانند که غضروف قسمتی از مفصل است که در حرکت نرم و روان آن نقش مهمی ایفا می‌کند. واقعیتی است که کاملاً درست است.
میدانند که علت بسیاری از درد های مفصلی ساییدگی و آرتروز بوده و پدیده غالب در ساییدگی مفصل آسیب دیدن و از بین رفتن غضروف است. این کاملا درست است.
پس منطقی به نظر میرسد که اگر دارویی بتواند غضروف آسیب دیده مفصل را ترمیم کند میتواند تا حد زیادی درد آن را از بین ببرد. این هم درست است.
بسیاری از شرکت‌های دارویی در بروشورها و اطلاعاتی که به بیماران و حتی پزشکان ارائه می‌دهند، ذکر می‌کنند که دارویی که عرضه می‌کنند حاوی گلوکزامین است و گلوکزامین ماده‌ای است که در تولید و ترمیم غضروف مفصلی نقش دارد. واقعیتی است که این ادعا درست است. اما این نتیجه را به دست نمی‌دهد که گلوکزامین به تنهایی یک داروی غضروف ساز است. موادی که امروزه به نام غضروف ساز در بازار دارویی وجود دارند همگی ماده موثره ای به نام گلوکزامین دارند. بعضی از آنها حاوی کندروایتین سولفات هم هستند. در دهه اخیر و بعد از به بازار آمدن این مواد مطالعات زیادی بر روی موثر بودن یا نبودن گلوکزامین و کندروایتین سولفات بر روی روند آرتروز و ساییدگی مفصل و درد مفصلی انجام شده ولی هیچ مطالعه ای تاکنون نشانه نداده که این مواد تاثیری در روند ساییدگی و آرتروز داشته باشد و مهمتر از همه هیج مطالعه ای نتوانسته نشان دهد که این مواد غضروف ساز هستند.
از سوی دیگر، گلوکزامین و کندروئیتین سولفات جزو مکمل‌های غذایی و طبقه‌بندی نشده از داروها هستند. به همین دلیل، تولید و نظارت بر آنها تحت نظر سازمان‌های دارویی کشورها نمی‌باشد. بر اساس یک مطالعه جدید، فقط نیمی از این مکمل‌ها در واقع حاوی مقدار موادی هستند که در روی جعبه اعلام شده است.
با توجه به این موارد، می‌توان گفت که تاکنون دارویی که بتواند غضروف آسیب دیده را ترمیم کند، غضروف جدید ایجاد کند یا از خراب شدن غضروف جلوگیری کند وجود ندارد. داروهای حاوی گلوکزامین و کندروئیتین سولفات نیز این توانایی را ندارند.
منبع : ایران ارتوپد
