Menu
تنگی کانال نخاعی در حقیقت اصطلاحیست که برای بیان باریک شدن بخش تحتانی مسیر عبور نخاع ( کانال نخاعی ) در ستون فقرات بکار می رود . این تنگی می تواند نسبی و یا کامل باشد . گر چه مواردی از تنگی کانال نخاعی از بدو تولد وجود دارند ، اما اغلب مبتلایان در سنین بالای پنجاه سال هستند و بر اثر تغییرات دژنراتیو و پیر شدن ستون فقرات به این بیماری مبتلا شده اند.
علائم و نشانه های تنگی کانال نخاعی
کمردرد در زمان نشستن و یا خم شدن رو به جلو ، درد ، ضعف عضلانی ، کرختی یک یا هر دو پا ، باسن و یا ساق پاها ،احساس سوزش ، سوزن سوزن شدن و حتی خارش آن ها ( مثلا پا ) ، درد و گرفتگی های عضلانی ، خستگی زود رس و احساس ضعف و لنگش پاها رفتن ( لنگش عصبی ) که وجه تفاوت آن از لنگش های عروقی ( ناشی از نارسائی عروق خونی ) اینست که در موارد عروقی ایستادن و توقف کردن برای برطرف شدن علائم کافیست اما در موارد نخاعی فرد حتما باید خود را به جلو خم کند و یا به حالت چمباطمه بنشیند تا احساس بهبودی کند .
علل تنگی کانال نخاعی
– پیر شدن ستون فقرات بر اثر افزایش سن
– کلسیفیکاسیون یا رسوب کلسیم بر روی تاندون ها و لیگمان های مختلف: رسوب کلسیم باعث ضخیم و سفت شدن تاندون ها و لیگمان ها می شود.
– تشکیل اوستئوفیت (زایده استخوانی با بیرون‌زدگی رویشی استخوان)
– رشد استخوان‌گونه لبه های مهره ها و مفاصل بین مهره ای
– فتق دیسک های بین مهره ای
– لغزش مهره ها روی یکدیگر
– تروما، مثلا بر اثر ضربه های مکرر و متوالی یا تصادفات
– عفونتها
– بیماری استئوآرتریت
– ناهنجاری‌های مادرزادی
– اختلال در وضعیت مفاصل بین مهره‌ای پشتی
تشخیص تنگی کانال نخاعی
تاریخچه بالینی ، معاینه دقیق ،رادیوگرافی ساده ، سی تی اسکن و خصوصا ام.آر.آی برای تشخیص قطعی بسیار مفید و ارزشمندند.
درمان تنگی کانال نخاعی
اغلب مبتلایان به تنگی های نسبی کانال نخاعی ، خصوصا در صورتیکه زود تشخیص داده شوند ، بوسیله روش های بدون جراحی قابل درمانند اما در موادی که علائم پیشرفته ای وجود داشته باشند ، امکان نیاز به جراحی بیشتر خواهد بود.
منبع : مرکز طب فیزیکی و توانبخشی امید