Menu
در رفتگی مادرزادی لگن یا مفصل ران از شایعترین علل در رفتگی این مفصل در بچه ها است. در این بیماری سر استخوان ران به درستی در درون حفره استابولوم قرار نگرفته است.
علائم در رفتگی مادرزادی سر استخوان ران در بچه ها بسته به سن بچه متفاوت است. این علائم را معمولا در دو محدوده سنی قبل و بعد از سه ماهگی تعریف میکنند.
علائم دررفتگی مادرزادی مفصل ران قبل از سه ماهگی
مهمترین این علائم در سنین قبل از سه ماهگی عبارتند از
- در ناحیه کشاله ران همه نوزادان چین های پوستی بطور طبیعی وجود دارد. در این بیماری این چین ها ممکن است در دو طرف غیر قرینه بوده و چین های کشاله ران در طرف دررفته بیشتر باشد.
- مفصل ران نوزاد دچار محدودیت حرکت شده و بخصوص دو ران بچه خوب از هم باز نمیشوند و مادر ممکن است نتواند ران های نوزاد را برای تعویض پوشک خوب از هم باز کند.
- تست ارتولانی و بارلو Ortolani and barlow’s test : این تست ها به توسط پزشک انجام میشوند. پزشک نوزاد را به پشت بر روی تخت خوابانده و با گرفتن ران و ساق نوزاد، مفصل ران را با فشار دست جا میندازد و با برداشته شدن فشار مفصل دوباره در میرود.
علائم دررفتگی مادرزادی مفصل ران بعد از سه ماهگی
مهمترین این علائم در سنین بعد از سه ماهگی عبارتند از
- محدود شدن حرکان مفصل ران : در این سنین حرکت ابداکسیون یا دور شدن ران محدودتر میشود و مادر و یا پزشک نمیتوانند به راحتی ران های بچه را از هم دور کنند.
- تست ارتولانی و بارلو در این دوره دیگر قابل انجام نیست یعنی پزشک دیگر نمیتواند با فشار دست مفصل را جا بیندازد.
- برجستگی استخوانی تروکانتر بزرگ در طرف بیرونی لگن بچه بیرون تر و برجسته تر از معمول است
- کوتاه بودن اندام : ران طرف در رفته کوتاه تر به نظر میرسد. وقتی کودک را به پشت میخوابانیم و زانو های وی را خم کرده بطوریکه کف پاها بر روی زمین باقی بماند زانوی طرف دررفته پایین تر از زانوی طرف سالم است. به این معاینه تست گالزی Galezzi test میگویند.
- تست تلسکوپی : در این روش معاینه، پزشک بچه را به پشت بر روی تخت خوابانده و سپس با یک دست لگن طرف سالم را ثابت نگه میدارد و با دست دیگر ساق یا ران طرف در رفته را گرفته و در امتداد ران به طرف پایین میکشد و به طرف بالا هل میدهد. در درفتگی مفصل ران، به علت اینکه سر استخوان ران در درون حفره استابولوم نیست این مانور موجب میشود ران به راحتی به بالا و پایین حرکت کند.
- لنگش : کودک مبتلا به دررفتگی مفصل ران دیر راه میفتد و موقع راه رفتن هم میلنگد. وقتی در رفتگی یک طرفه است کودک موقعی که پای سالم را از روی زمین بلند کرده و تکیه را بر روی طرف بیمار میندازد کل تنه خود را به آن طرف خم میکند. به این طرز راه رفتن راه رفتن ترندلنبرگ Trendelenburg gait میگویند. وقتی دررفتگی دو طرفه است بچه هر پایی را که بر زمین میگذارد تنه را به همان طرف خم میکند. این را راه رفتن اردکی Waddling gait میگویند.
- افزایش لوردوز کمری : در این بچه ها بخصوص در نوع دو طرفه موقع ایستادن قوس کمر بیش از حد معمول است.
- تست ترندلنبرگ : این معاینه را پزشک انجام میدهد. پزشک از بیمار میخواهد که سرپا و رو به دیوار ایستاده و هر دو دست را برای حفظ تعادل به آن تکیه دهد. سپس از او میخواهد تا پای سالم را از روی زمین بلند کرده و روی پای بیمار بایستد. در فرد بیمار به علت ضعیف بودن عضلات ابدکتور ران، لگن نمیتواند تعادل خود را حفظ کند و طرف سالم لگن به پایین متمایل میشود و بچه برای اینکه تعادل خود را حفظ کند تنه خود را به طرف بیمار متمایل میکند.
تشخیص دررفتگی مادرزادی لگن
پزشک معالج بعد از معاینه بیمار برای تشخیص قطعی از روش های تصویربرداری مثل سونوگرافی و رادیوگرافی ساده استفاده میکند.
منبع : ایران ارتوپد