تاریخ ۵ آذر ۱۴۰۲
تنگی کانال نخاعی به باریک شدن مسیر عبور اعصاب در داخل کانال نخاعی اشاره دارد. این تنگی می‌تواند به صورت نسبی یا کامل رخ دهد. بیشتر افراد مبتلا به این بیماری در سنین بالای پنجاه سال هستند، و اغلب به دلیل تغییرات دژنراتیو و پیری در ستون فقرات این بیماری را تجربه می‌کنند.
علامت های تنگی کانال نخاعی
کمردرد در زمان ایستادن و یا راه رفتن ، درد ، ضعف عضلانی ، کرختی یک یا هر دو پا ، باسن و یا ساق پاها ،احساس سوزش ، سوزن سوزن شدن ، خستگی زود رس و احساس ضعف و لنگش پاها رفتن ( لنگش عصبی ) است.در موارد شدید تنگی کانال نخاعی ، اختلال در دفع ادرار و مدفوع ، معمولا بصورت بی اختیاری ، اختلال در راه رفتن و فلج اندام تحتانی بوجود می آید .
در تنگی کانال نخاعی ۱۵ درصد افراد مبتلا بدتر می شوند و ۱۵ درصد بدون درمان بهتر می شوند و ۷۰ درصد در طول زمان تغییری نمی کنند.
درمان های طب فیزیکی برای درمان تنگی کانال نخاع
با توجه به اینکه تنگی کانال نخاعی معمولا به درمان‌های جراحی به خوبی پاسخ نمی‌دهد، از روش‌های مختلف طب فیزیکی برای درمان آن استفاده می‌شود. بیشتر افراد مبتلا به تنگی نسبی کانال نخاعی از طریق درمان‌های طب فیزیکی بهبود یافته ولی در مواردی که علائم پیشرفته‌تری وجود دارد، نیاز به جراحی احتمالی وجود دارد.
از روش‌های فیزیوتراپی نیز می‌توان برای بهبودی بیماران استفاده کرد. این حرکات با افزایش انعطاف‌پذیری و تقویت عضلات اطراف ستون فقرات، میزان بهبودی را افزایش می‌دهند.
در صورتی که درمان‌های طب فیزیکی نتوانند در مدت یک ماه مشکلات بیمار را بهبود بخشند، یا اگر در بیمار علائم عصبی مثل ضعف حرکتی و اختلال در دفع ادرار و مدفوع پیدا شود، بیماران نیاز به جراحی پیدا می‌کنند.
منبع : ایران سلامت
