تنگی کانال نخاعی موجب باریک شدن مسیر عبور اعصاب در داخل کانال نخاعی می‌شود . تنگی نسبی و یا کامل می باشد . اغلب مبتلایان تنگی کانال نخاعی به در سنین بالای پنجاه سال هستند و بر اثر تغییرات دژنراتیو و پیر شدن ستون فقرات به این بیماری مبتلا شده اند.

علامت های  تنگي كانال نخاعي

كمردرد در زمان ايستادن و يا راه رفتن ، درد ، ضعف عضلاني ، كرختي يك يا هر دو پا ، باسن و يا ساق پاها ،احساس سوزش ، سوزن سوزن شدن ، خستگي زود رس و احساس ضعف و لنگش پاها رفتن ( لنگش عصبي ) است.در موارد شديد تنگي كانال نخاعي ، اختلال در دفع ادرار و مدفوع ، معمولا بصورت بي اختياری ، اختلال در راه رفتن و فلج اندام تحتاني بوجود می آید .

در تنگی کانال نخاعی ۱۵ درصد افراد مبتلا بدتر می شوند و ۱۵ درصد بدون درمان بهتر می شوند و ۷۰ درصد در طول زمان تغییری نمی کنند.

درمان های طب فیزیکی برای درمان تنگی کانال نخاع

با توجه به اینکه تنگی کانال نخاعی معمولا بخوبی به درمان های جراحی پاسخ نمی دهد روش های مختلف طب فیزیکی برای درمان آن بکار می رود.اغلب مبتلايان به تنگي هاي نسبي كانال نخاعي بوسيله درمان طب فیزیکی  قابل درمانند اما در موادی كه علائم پيشرفته اي وجود داشته باشند نياز به جراحي دارند.

همچنين مي توان از روش های فيزيوتراپي ، جهت بهبودی بيماران استفاده كرد. اين حركات با افزايش انعطاف پذيری و تقويت عضلات اطراف ستون فقرات ، ميزان بهبودی را افزايش خواهند داد .

در صورتي كه درمان های طب فیزیکی نتوانند در مدت يک ماه مشكلات بيمار را بهبود بخشند و يا اينكه در بیمار علائم عصبي مثل ضعف حركتي و اختلال در دفع ادرار و مدفوع پیدا شود بيماران نياز به جراحي پيدا مي‌کنند.

منبع : ایران سلامت