تاریخ ۱ آذر ۱۴۰۲
شکستگی انگشت شست دست
شست مهمترین انگشت دست است و در فرآیند گرفتن اشیاء نقش مهمی دارد به همین علت شکستگی های شست را باید با دقت درمان کرد.
اهمیت شکستگی های شست
بیشترین علل شکستگی شست از ضربه مستقیم ناشی می‌شوند، مانند سقوط به زمین یا ضربه به شست در هنگام گرفتن یک توپ که باعث انعطاف‌پذیری شست شده و به عقب خم شدن آن میشود. همچنین، در بعضی موارد، شکستگی شست ناشی از ضربه غیرمستقیم مانند پیچ خوردن شست نیز رخ می‌دهد. این نوع شکستگی‌ها در ورزش‌هایی مانند کشتی و اسکی بسیار شایع است. بسیار مهم است که شکستگی‌های مفصلی به دقت تشخیص داده شوند، زیرا در غیر این صورت، ممکن است زمینه ساز بروز آرتروز در مفصل شوند. به ویژه شکستگی در ناحیه‌ای که شست به استخوان‌های مچ دست متصل میشود، اهمیت بسیاری دارد.
انواع شکستگی های شست
شکستگی می‌تواند در هر سه بخش از انگشت‌ها اتفاق بیفتد، شامل خارج مفصلی و داخل مفصلی. هر انگشت سه مفصل دارد و محل شکست در هر یک از این مفاصل بسیار حائز اهمیت و خطرناک است. برای جلوگیری از جابجایی استخوان‌ها، شکستگی‌های انگشتان باید با دقت بسیار جااندازی شوند. در غیر این صورت، در صورت بد جوش خوردن، ممکن است در طولانی مدت منجر به ساییدگی مفصل شوند. شکستگی‌های خارج مفصلی معمولاً به صورت عرضی، مایل یا مارپیچی هستند. در برخی مواقع، قسمت پایانی انگشت نیز ممکن است در نتیجه برخورد با اجسام سخت مانند ضربه چکش یا گیر کردن انگشت در دراز مدت شکسته شود.
شکستگی‌های شست دست معمولاً در قسمت پرگزیمال (Proximal) آن اتفاق می‌افتند، به عبارت دیگر در نزدیکی قسمتی که به مچ دست می‌رسد. این شکستگی‌ها ممکن است داخل مفصلی باشند، به این معنی که خط شکستگی به صورت مایل به داخل مفصل بین شستشکستگی‌های شست دست معمولاً در قسمت پرگزیمال (Proximal) آن اتفاق می‌افتند، به عبارت دیگر در نزدیکی قسمتی که به مچ دست می‌رسد. این شکستگی‌ها ممکن است داخل مفصلی باشند، به این معنی که خط شکستگی به صورت مایل به داخل مفصل بین شست و استخوانچه ی مچ دست (که با متاکارپ شست مفصل میشود) رفته باشد. این نوع شکستگی‌ها به نام شکستگی بنت (Bennett) و زیر لوکساسیون (subluxation) شناخته می‌شوند.
در برخی موارد، شکستگی خارج مفصلی نیز رخ می‌دهد؛ به این معنی که خط شکستگی به صورت عرضی یا مایل است، اما به داخل مفصل امتداد نمی‌یابد. شکستگی‌های داخل مفصلی به دلیل اینکه می‌توانند منجر به بروز آرتروز (تغییرات زودگذر در مفصل) شوند، اهمیت بیشتری دارند و نیازمند جااندازی و درمان دقیق‌تری هستند.
آناتومی شست دست
همه انگشتان دست سه بند متحرک دارند. بندی که کوچکتر بوده و ناخن دارد را بند انتهایی یا دیستال Distal Phalanx میگویند. بندی که پشت سر آن بوده و با آن مفصل میشود را بند میانی Middle phalanx میگویند و بندی را که به کف دست متصل میشود را بند پرگزیمال Proximal phalanx میگویند. هر انگشت که از سه بند تشکیل شده از طریق بند پرگزیمال به کف دست مفصل میشود. در کف دست به ازای هر انگشت یک استخوان به نام متاکارپ Metacarpal bone وجود دارد. پس کف دست از چهار متاکارپ تشکیل شده است.
وضعیت انگشت شست قدری متفاوت است. شست برخلاف دیگر انگشتان دست دو بند دارد. بند دیستال که ناخن دارد و بند پرگزیمال. بند پرگزیمال به متاکارپ شست متصل میشود. متاکارپ شست نسبت به چهار متاکارپ دیگر فرق عمده ای دارد یعنی متحرک است. به خاطر تحرک متاکارپ شست است که در هنگام گرفتن اشیاء، شست دست در مقابل چهار انگشت دیگر قرار گرفته و ما میتوانیم اشیاء را بگیریم.
شکستگی های انگشت شست یعنی دو بند آن مانند شکستگی های دیگر انگشتان بوده و در مورد شکستگی های انگشتان در مقاله دیگری بحث شده است. شکستگی متاکارپ شست مهمتر و قدری متفاوت تر از شکستگی دیگر متاکارپ ها است.
منبع : ایران ارتوپد و وبلاگ دکتر دقاق زاده
