تاریخ ۵ اردیبهشت ۱۴۰۳
شکستگی های استابولوم جزئی از شکستگی های لگن بوده و از شدیدترین آسیب های سیستم اسکلتی هستند که توسط جراحان ارتوپد درمان میشوند و معمولا بر اثر تصادف اتومبیل یا سقوط از ارتفاع بوجود میایند. این شکستگیها نیاز به درمان دقیق داشته و در صورت درست درمان نشدن میتوانند مشکلات جدی را برای بیمار ایجاد کنند.
درمان شکستگی های استابولوم با دو روش متفاوت انجام میشود. درمان غیر جراحی و درمان جراحی
درمان بدون جراحی شکستگی های استابولوم
روش غیرجراحی برای درمان شکستگی های استابولوم، استفاده از کشش است. این روش اغلب با استفاده از کشش اسکلتی انجام میشود و به عنوان اولین روش در تاریخ استفاده شده است. در این روش، یک میله فلزی به قطر حدود پنج میلیمتر از بخش بالایی استخوان ساق یا بخش پایینی استخوان ران به صورت عرضی عبور میکند. در حالی که بیمار روی تخت دراز کشیده است، این میله توسط یک طناب باریک به وزنههای متصل میشود. این وزنهها، از طریق طناب باریک و میلهای که در ساق قرار داده شده است، نیروی کششی را در امتداد طولی به بخش تحتانی اندام وارد میکنند که باعث کشیده شدن مفصل ران و دور شدن سر ران از استابولوم میشود.
این روش ممکن است به طور محدود قطعات شکسته استابولوم را به یکدیگر نزدیکتر کند، اما قادر به صورت دقیق و آناتومیک قرار دادن قطعات شکسته شده در وضعیت اولیه خود نیست. بیمار باید به مدت طولانی، که معمولاً حدود سه ماه است، در همین وضعیت بماند تا قطعات شکسته جوش بخورند. با این حال، استفاده از این روش معمولاً نتایج مطلوبی ندارد به دلیل موارد زیر:
- کشش قادر به قرار دادن قطعات شکسته در وضعیت اولیهشان به صورت دقیق و آناتومیک نیست. بنابراین، پس از جوشخوردن شکستگی، سطح داخلی استابولوم صاف و یکنواخت نخواهد بود که در نهایت منجر به بروز آرتروز میشود.
- بیمار باید به مدت طولانی، که معمولاً سه ماه است، در تخت به پشت دراز بکشد و در طول این مدت وزنهها به او متصل باشند. تحمل این وضعیت برای بیمار بسیار مشکل است. اغلب بیماران به دلیل هزینههای بالای بستری در بیمارستان و مشکلات روحی که به دلیل مدت طولانی بستری بودن برای آنها پیش میآید، ترجیح میدهند این مدت را در خانه خود سپری کنند. متأسفانه، در هنگام انتقال بیمار از بیمارستان به منزل، کشش اسکلتی باید باز شودو در نتیجه قطعات شکستگی ممکن است جابجا شوند و تأثیرات منفی در ترمیم استابولوم به وجود آید.
- ریسک عفونت و عوارض جانبی دیگر: استفاده از کشش اسکلتی برای درمان شکستگی های استابولوم ممکن است عفونت، تحریک عصبی، خونریزی و مشکلات مربوط به طولانی بودن مدت بستری را افزایش دهد.
بنابراین، درمان شکستگی های استابولوم به روش غیرجراحی با استفاده از کشش اسکلتی ممکن است در برخی موارد مورد استفاده قرار گیرد، اما معمولاً نتایج مطلوبی ندارد و با مشکلات و عوارض ممکن است همراه باشد. بهترین روش برای درمان شکستگی های استابولوم، مشاوره با پزشک متخصص ارتوپدیست که بر اساس شدت شکستگی و شرایط بیمار، روش مناسب درمانی را تعیین میکند. این ممکن است شامل جراحی با استفاده از پیچها، میلهها و پلاکهای فلزی یا روشهای دیگر مانند استفاده از جایگزینی استابولوم با پروتز مصنوعی باشد.
