تاریخ ۱۹ خرداد ۱۳۹۷
– اصلاح شیوه زندگی- اجتناب از حرکات مکرر، استفاده از تجهیزات ارگونومیک (مثل استراحت دهنده مچ، بالشتک موشوارهای)، استراحت کردن، استفاده از جایگزینهای صفحه کلید رایانه (مثل قلم دیجیتال، نرمافزار دیکته و شناخت صدا) و کارکردهای شغلی جایگزین به طور مرسوم به عنوان درمان سندرم تونل کارپ تایید شدهاند. با این حال شواهدی غیرقطعی جهت رد یا تایید اثربخشی هریک از این مداخلات وجود دارد.
– داروهای خوراکی- کورتیکواستروئیدهای خوراکی باعث تسکین چشمگیر علایم در کوتاهمدت میشوند و مزایای آنها طی یک دوره ۸ هفتهای بعد از قطع دارو به اتمام میرسد.
– آتلگیری شواهد خوبی در حمایت از کاربرد آتلهای مچی در وضعیت خنثی و با انحنای رو به بالا وجود دارد و پیامدهای تخفیف علایم در هر دو نوع مشابه بوده است.
– تزریق کورتیکواستروئید- تزریق موضعی کورتیکواستروئید را میتوان به عنوان یک درمان اولیه یا درمان کمکی در مرحله بعد به کار برد. شواهد محکمی وجود دارد که نشان میدهد کورتیکواستروئیدهای موضعی و سیستمیک کاهش چشمگیر علایم را تا یک ماه بعد از تزریق در بیماران دچار سندرم تونل کارپ خفیف در پی دارند و بسیاری از بیماران تسکین علایم را تا یک سال هم ذکر میکنند. یک مطالعه نشان داد که کورتیکواستروئیدهای موضعی در مقایسه با کورتیکواستروئیدهای خوراکی، تسکین بیشتر علایم را تا سهماه سبب میشوند ولی در مقایسه با تلفیقی از داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی و آتلگیری در ۸ هفته باعث تسکین مشابه در علایم میشوند.
لیزر درمانی در درمان سندرم تونل کارپ
این روش در موارد خفیف تا متوسط بسیار موثر بوده و امروزه یکی از پیشرفته ترین و علمی ترین روش درمان این سندرم می باشدو در مرکز جامع توانبخشی و طب فیزیکی دکتر فرخانی از این روش نیز استفاده می شود.
