تاریخ ۵ آذر ۱۴۰۲
رماتیسم میتواند به لگن یا مفصل ران آسیب برساند. دو بیماری رماتیسمی مهم که میتوانند التهاب در مفصل ران و ناحیه لگن ایجاد کنند، آرتریت روماتوئیدی یا رماتیسم مفصلی و اسپوندیلیت انکیلوزان هستند. در این بیماریها، غضروف مفصل ران به تدریج نازک میشود و در نهایت از بین میرود. این آسیب به غضروف باعث بروز علائمی مانند درد و محدودیت در حرکت میشود.
لازم به ذکر است که در رماتیسم مفصلی، بیماری لوپوس و بسیاری از بیماریهای رماتیسمی دیگر، داروهای کورتیکواستروئیدی (کورتیزون) ممکن است جزئی از درمان بیمار باشند. مصرف این داروها میتواند منجر به نکروز یا تیرگی سر استخوان ران شود و تیرگی سر استخوان ران ممکن است باعث بروز علائم درد و محدودیت در حرکت مفصل ران شود.
علائم روماتیسم مفصل ران (لگن)
در بیماریهای مفصل ران، درد در ناحیه کشاله ران، سطح خارجی ران و باسن از مهمترین علائم التهاب مفصل ران است. این درد معمولاً در ابتدای بیماری، به خصوص در صبحها، بیشتر است و با فعالیت روزانه کاهش مییابد. همچنین، با پیشرفت بیماری و شدیدتر شدن آن، شدت درد در حین انجام فعالیتهای روزمره نیز افزایش مییابد. در مراحل پیشرفته بیماری، حتی در حالت استراحت نیز بیمار در مفصل ران درد احساس میکند.
با پیشرفت بیماری و تخریب غضروف مفصل، محدودیت حرکتی در مفصل ران ایجاد میشود و این محدودیت به مرور زمان بیشتر میشود. در موارد شدید، به خاطر تخریب سر استخوان ران، اندام تحتانی طرف مبتلا کوتاه میشود. این وضعیت ممکن است منجر به لنگش شدن بیمار در حین راه رفتن به دلیل درد یا محدودیت حرکت یا کوتاه شدن اندام تحتانی شود.
در موارد مزمن، عضلات ناحیه لگن و ران ضعیف و لاغر میشوند. این ضعف و لاغری ناشی از این است که بیمار به دلیل درد مفصل ران، سعی میکند حرکت اندام تحتانی خود را محدود کند و این کاهش حرکت و فعالیت به تدریج منجر به ضعف و لاغری عضلات میشود.
تشخیص رماتیسم مفصل ران
پس از به دست آوردن اطلاعات لازم از بیمار درباره مشکلاتش، پزشک معالج مفصل ران را معاینه میکند. در این معاینه، محدودیت حرکتی در مفصل ران و افزایش درد در هنگام حرکت دادن مفصل مشاهده میشود. همچنین، لاغری عضلات ران و لگن و احتمال کوتاه شدن اندام تحتانی در طرف مبتلا نیز از علائمی است که در طول معاینه قابل مشاهده است.
برای تشخیص، علاوه بر معاینه، انجام رادیوگرافی ساده و آزمایشات خون نیز مفید است. در رادیوگرافی ساده، معمولاً کاهش فاصله مفصلی در مفصل ران قابل مشاهده است که علت آن نازک شدن غضروف مفصلی است. در مراحل پیشرفتهتر بیماری، ممکن است سر استخوان ران تغییر شکل دهد.
