: [sbu_post_image]
گرفتگي‌ها و دردهاي ناحيه سرشانه و خشکی شانه و دست‌ها يكي از دردسرهايي است كه شايد شما هم تاكنون با آن مواجه شده باشيد. دردهايي كه تا سرانگشتان دست هم كشيده شده و حتي باعث بي‌حسي اين مناطق مي‌شود. اين علائم معمولا بر اثر انجام مكرر كاري ايجاد مي‌شود كه روي آن ناحيه فشار مداوم وارد مي‌كند. معمولا به اين‌گونه علائمي كه در اين نقطه از بدن بروز مي‌كند، سندروم خروجي صدري (TOS) گفته مي‌شود.
در سندروم خروجي صدري (TOS) عروق خوني و اعصاب در قسمت فوقاني دنده اول و پشت ترقوه تحت فشار قرار مي‌گيرند. در واقع علائم اين اختلال بر اثر تراكم اعصاب يا عروق خوني و يا هر دو، به دليل محل خروج نامناسب آن ناحيه (خروجي صدري) كه ميان پايه گردن و زير بغل قرار دارد، ايجاد مي‌شوند. اين سندروم روي شبكه عصبي (اعصابي كه از گردن وارد بازو مي‌شوند) تأثير مي‌گذارد. خروجي صدري با ماهيچه، استخوان و ساير بافت‌ها احاطه شده است. هر وضعيتي كه منجر به توسعه يا حركت بافت‌هاي خود خروجي صدري يا بافت‌هاي اطراف شود، مي‌تواند به سندروم خروجي صدري منتهي گردد. اين وضعيت‌ها مي‌تواند شامل توسعه بافت عضلاني (به طور مثال از وزنه‌برداري ايجاد مي‌شود)، جراحت‌ها، وجود يك دنده اضافه از سمت گردن در زمان تولد (دنده گردني)، اضافه وزن و تومورهاي قسمت بالايي ريه (نادر هستند) باشد. سندروم خروجي صدري مي‌تواند باعث درد در شانه‌ها و گردن درد و بي حسي در انگشتان شود. از شايع ترين دلايل بروز اين سندروم مي‌توان به صدمه جسمي ناشي از حادثه رانن دگي و آسيب‌هاي مكرر كه هنگام كار يا فعاليت‌هاي ورزشي اتفاق مي‌افتد، اشاره كرد. حتي آسيبي در گذشته مي‌تواند در زمان حال منجر به بروز سندروم خروجي صدري شود و گاهي نيز پزشكان قادر به تشخيص دليل اصلي آن نيستند.
درمان
درمان سندروم خروجي صدري معمولا با اندازه گيري‌هاي محافظه‌كارانه موفقيت‌آميز خواهد بود، بخصوص زماني كه اين وضعيت در مراحل ابتدايي تشخيص داده شود. درمان اين سندروم شامل حركات ورزشي مختلفي است كه به طور مؤثر بافت‌هاي خروجي صدري را متسع مي‌كند. اين كار را با وزن دست‌ها يا بدون آن براي كشش خروجي به وضعيت باز و كشيده انجام مي‌دهند. افراد ورزش‌هايي را براي بالا بردن شانه‌هاي افتاده و نيز براي آرام كردن عضلات اطراف خروجي صدري در خانه يا محل كار انجام مي‌دهند. اغلب تغييرات موثر و پيوسته وضيعتي همراه با فيزيوتراپي، ماساژدرماني و انجام ورزش‌هاي بخصوص و استراحت كافي كفايت مي‌كند. دوره بهبودي ممكن است طولاني باشد، ولي مجددا با عدم رعايت حالات بدني، مجددا عود مي‌كند.
درمان‌هاي محافظه كارانه سندروم خروجي صدري عبارت است از:
1) درمان جسماني
در اين روش بيمار مي‌آموزد كه چگونه براي تقويت عضلات شانه و باز شدن خروجي صدري حركات ورزشي را انجام دهد و دامنه حركات و حالات بدني خود را بهبود بخشد. اين حركات ورزشي، در طول زمان، فشار وارد بر عروق خوني و اعصاب را در خروجي صدري برمي‌دارد.
2) آرامش
تكنيك‌هايي كه باعث آرامش شما مي‌شود، مانند تنفس عميق، از كشيدگي شانه‌ها جلوگيري كرده و به حفظ حالت جسمي در وضعيت ايده‌آل كمك مي‌كند.
3) داروها
پزشك از داروهاي مسكن، آرام‌كننده عضلات و داروهاي ضد التهابي مانند آسپرين و ايبوپروفن براي كاهش التهاب و آرامش عضلات استفاده مي‌كند. چنانچه اين نوع درمان‌ها پاسخگو نبوده و علائم همچنان باقي بوده، و يا با علائم شديد آسيب عصبي، ضعف عضلاني شديد يا درد ناتوان‌كننده مواجه بوديد، پزشك عمل جراحي را که توسط جراح شانه انجام میگیرد، توصيه مي‌كند. پس بهتر است براي جلوگيري از بروز اين مشكل، از انجام يك سري كارها خودداري كنيد. به عنوان مثال از انجام حركاتي كه بدن را براي طولاني مدت در يك وضعيت قرار مي‌دهد اجتناب كنيد. به عنوان مثال قرار دادن دست‌ها در بالاي سر به هنگام استراحت به مرور زمان مي‌تواند باعث بروز سندروم خروجي صدري شود. كاهش وزن نيز در افراد چاق، كمك زيادي به اين مشكل مي‌كند. از خوابيدن روي شكم هم خودداري كنيد و از برداشتن اجسام سنگين بپرهيزيد. در عمل جراحي كه گفته شد و به دنبال وخيم شدن علائم مورد استفاده قرار مي‌گيرد، پزشكان، دنده اول بيمار را به منظور جلوگيري از گسترش آسيب وارده به اعصاب و عروق خوني ناشي از فشردگي موجود و يا قسمتي از عضلات گردني را برمي‌دارند حدود 10 تا 15 درصد از افراد به دنبال استفاده از درمان‌هاي محافظه كارانه، تحت عمل جراحي قرار مي‌گيرند.
4)ازن تراپی
بهبود آسیب دیدگی در بافت های بدن به وجود جریان خون در این بافت ها بستگی دارد. بافت های بدن برای بازسازی و احیا نیاز به ویتامین، مواد معدنی و اکسیژن نیاز دارند که باید توسط خون به این بافت ها منتقل شود. اکسیژن مهم ترین ماده برای ترمیم بافت ها است. وجود تورم و التهاب در ناحیه آسیب دیده موجب کاهش جریان خون،اکسیژن و مواد مغذی در این ناحیه می شود. عدم حضور اکسیژن موجب تجمع اسید لاکتیک و منجر به درد می شود. در روش ازون درمانی، اوزون،دارو های ضد التهابی و ویتامین ها به ناحیه آسیب دیده تزریق می شود. این روش به ترتیب زیر عمل می کند:
- با استفاده از بی حسی موضعی عصب ها بی حس می شوند.
- مواد ضد التهابی موجب کاهش درد،تورم و التهاب و در نتیجه افزایش جریان خون می شوند.
- با استفاده از ویتامین و مواد معدنی بافت ها تغذیه می شوند و به بازسازی آن ها کمک می شود.
- اوزون که یک اکسیژن غیر فعال است پس از تزریق به بافت به صورت فعال در آمده و موجب اکسیژن رسانی به ناحیه آسیب دیده می شود.
تاثیر درمان یک تا سه روز پس از انجام تزریق آغاز می شود و و تا زمان دستیابی به بهبودی کامل هر یک تا دو هفته تکرار می شود. روند بهبودی در بیماران بسته به شدت آسیب متفاوت است، با این حال اکثر بیماران تنها به سه تا پنج جلسه درمان نیاز دارند. بر خلاف دیگر روش های تزریقی ، تزریق اوزون هیچ عوارض جانبی را برای بیماران به همراه ندارد و نتایج آن دائمی است.
