تاریخ ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
درمان شکستگی های ساق ممکن است با روش های غیر جراحی با جراحی انجام شود. انواع روش های جراحی در درمان شکستگی های ساق عبارتند از
جراحی با استفاده از میله داخل استخوانی
استفاده از میله داخل استخوانی به عنوان یک وسیله استاندارد برای فیکس کردن شکستگیهای ناحیه وسطی استخوان درشت نی است. در صورتی که شکستگی جابجایی داشته باشد و قطعات شکسته شده نسبت به هم حرکت کرده و جابجا شده باشند، درمان معمولاً به صورت عمل جراحی انجام میشود.
در این روش، بعد از ورود به اتاق عمل و تحت بیهوشی یا بیحسی، قطعات شکسته شده با استفاده از تکنیک جااندازی بسته به هم متصل میشوند. سپس پزشک معالج با ایجاد یک شکاف طولی چند سانتیمتری در جلوی زیر زانو، سوراخی در بخش بالایی استخوان درشت نی ایجاد میکند و میله داخل استخوانی را از طریق این سوراخ وارد کانال استخوان تیبیا (درشت نی) میکند. این میله در طول کانال استخوانی قرار گرفته و قطعات شکسته شده را در کنار یکدیگر قرار میدهد.
میله داخل استخوانی با دو پیچ در بالا و دو پیچ در پایین به استخوان درشت نی متصل و تثبیت میشود. تمامی این مراحل با استفاده از دستگاه رادیوگرافی به نام فلوروسکوپی انجام میشود و پزشک معالج با استفاده از اشعه ایکس و مانیتور دستگاه مراحل جااندازی و قرار دادن میله داخل استخوانی را کنترل میکند. این روش جااندازی بسته و تثبیت با میله داخل استخوانی به آن میگویند.
در موارد نادر، ممکن است نیاز به جااندازی باز باشد، به این معنی که با شکاف دادن پوست، قطعات شکسته شده قابل مشاهده شوند و با استفاده از ایزارهایی در کنار یکدیگر قرار داده شوند. اما پزشک معالج سعی میکند تا حد امکان از روش جااندازی بسته استفاده کند، زیرا این روش عوارض کمتری دارد و شکستگی زودتر بهبود مییابد.
در اینجا ذکر دو نکته مهم است.
- در روش جااندازی بسته و گذاشتن میله داخل استخوانی ممکن است قطعات شکسته شده بطور کاملا دقیق در کنار یکدیگر قرار نگرفته باشند و بیمار با دیدن رادیوگرافی بعد از عمل ناراحت شود. هدف از جااندازی بسته استخوان های ساق بدست آوردن طول اولیه استخوان درشت نی و بدست آوردن امتداد طولی مناسب در این استخوان است و جااندازی خیلی دقیق قطعات شکسته شده ممکن است عملی و حتی مطلوب نباشد. بنابراین اگر دو هدف ذکر شده بدست آید جابجایی مختصر قطعات مشکلی ایجاد نخواهد کرد. البته این جابجایی نباید از حد مشخصی بیشتر باشد و تصمیم گیری در مورد جابجایی قابل قبول به عهده پزشک معالج است.
- همانطور که ذکر شد در درمان شکستگی های هر دو استخوان ساق پزشک معالج در اکثر اوقات فقط اقدام به جااندازی و درمان شکستگی استخوان درشت نی میکند و کاری با استخوان نازک نی ندارد. در مواردی بخصوص در شکستگی های قسمت های بالایی و یا پایینی استخوان درشت نی ممکن است پزشک معالج علاوه بر استخوان درشت نی، نازک نی ( فیبولا) را هم جااندازی و فیکس کند. این جااندازی ممکن است بصورت بسته یا باز انجام شود و فیکس کردن استخوان پس از جااندازی با استفاده از میله داخل استخوانی و یا پیچ و پلاک انجام میشود.
جراحی با استفاده از پیچ و پلاک
در شکستگی هایی که در قسمت های بالایی و یا پایینی درشت نی باشند ممکن است استفاده از میله داخل استخوانی روش مناسبی نباشد. در این موارد پزشک معالج ممکن است برای تثبیت شکستگی از پیچ و پلاک استفاده کند. در این موارد هم جااندازی بسته شکستگی به جااندازی باز اولویت دارد.
جراحی با استفاده از اکسترنال فیکساتور
در موارد شکستگیهای باز، پس از برداشتن اجسام خارجی درون زخم و از بین بردن بافتهای مرده، پزشک معالج به جااندازی شکستگی میپردازد. در این حالت، ممکن است از اکسترنال فیکساتور برای تثبیت و ثابت کردن قطعات شکسته شده استفاده شود. یکی از موارد استفاده از اکسترنال فیکساتور، بیحرکت کردن موقتی شکستگی است، به ویژه در مواردی که وضعیت کلی بیمار به دلیل آسیب دیدن به سایر مناطق بدن بحرانی است و قادر به تحمل عمل جراحی طولانی نیست.
در این حالت، ابتدا قطعات شکستگی بهطور موقت توسط اکسترنال فیکساتور بیحرکت شده و سپس بیمار به واحد مراقبت ویژه (ICU) منتقل میشود. پس از گذشت چند روز و بهبود عمومی بیمار، میتوان اکسترنال فیکساتور را برداشت کرده و از میله داخل استخوانی استفاده نمود.
درمان شکستگی استخوان درشت نی
اصول درمان به همان شکل شکستگی هر دو استخوان ساق است.
درمان شکستگی استخوان نازک نی
بیمار میتواند برای کاهش درد روی ساق را با باند کشی بسته و به مدت چند روز در حین راه رفتن از عصای زیر بغل استفاده کند.