تاریخ ۱۹ خرداد ۱۳۹۷
درمان فیزیوتراپی شامل تقویت عضلات اطراف مفصل با آموزش ورزش‌های خاص در دامنه‌های حرکتی کوچک است به طوری که با دست به حرکت باز شدن و طرفی دهان مقاومت داده می شود.به بیمار توصیه می‌شود که دهان خود را بیش از حد باز نکنددو لقمه های کوچک یا قاشق سرخالی از غذا به دهان ببرد.
در این نوع مفصل هنگامی که بیمار سعی کند دهان را در دامنه محدودش حرکت دهد به دلیل کشیدگی کپسول و لیگامان‌های اطراف درد ایجاد می‌شود که این درد را می‌توان با دستگاه‌های ضد درد فیزیوتراپی، ماساژهای مخصوص یا درصورت لزوم تجویز داروهای ضد التهاب کاهش داد.
قبل از انجام حرکات مفصلی می توان از امواج ماوراء صوت، مادون قرمز، لیزر و …. استفاده کرد تا عضلات انعطاف پذیری مؤثرتری پیدا کنند. می‌توان همزمان با اعمال گرما از روش‌های کشیدن لیگامان ها نیز استفاده کرد.
جهت درمان این بیماران ابتدا باید ارزیابی دقیقی صورت گیرد تا علت درگیری مشخص شود، روان درمانی، Relaxation عمومی و سپس موضعی، تزریق مواد بی حس کننده و ماساژ در نقاط تحریک‌پذیر، سوزن زدن در عضله دچار اسپاسم بدون تزریق دارو، حرارت درمانی، استفاده از داروها برای رفع درد و کاهش حالت‌های روانی غیر طبیعی، طب سوزنی و …. از روش های درمانی هستند.
