در موارد حاد استراحت به مدت 5-3 روز تجویز می‌شود وهمزمان استفاده از داروهای ضد التهاب و مدالیتی‌های ضددرد توصیه می‌شود. در این عارضه بهترین درمان فیزیوتراپی است. پس از ارجاع بیمار به مراکز فیزیوتراپی ، سعی می‌شود فشار وارده بر عصب سیاتیک را کاهش دهند- از طریق مدالیتی ضد درد، یخ، ‌اولتراسوندو تکنیک‌های کششی مخصوص. مهمترین بخش درمان استرچ عضله‌ء پیریفورمیس است که به دو شکل استاتیک و از طریق تکنیک های PNF قابل انجام است.استرچ عضله‌ء همسترینگ نیز در صورت لزوم باید انجام شود.

مرحله‌ء بعدی درمان آموزش به بیمار است که شامل آموزش راه رفتن بصورت صحیح به اوست. به بیمار باید یادآوری شود که از انجام فعالیت‌های تشدید کننده درد مانند راه رفتن طولانی مدت پرهیز کند.در مواردی اختلالات زمینه‌ای در یکسری از بیماران وجود دارد مانند عملكرد نادرست ساکروایلیاک، که در صورت وجود این اختلالات زمینه‌ای باید توسط فیزیوتراپیست، درمان شوند. در بعضی مواقع نیز از تکنیک‌های موبیليزاسیون عصب سیاتیک نیز استفاده می‌شود.

در صورت انجام درمان فیزیوتراپی و رعایت نکاتی که به بیمار توصیه می شود این عارضه به خوبی درمان می‌شود و جای هیچ گونه ناراحتی وجود ندارد. دردی که این بیماران دارند یک درد سیاتیک کاذب است که در مسیر عصب سیاتیک بروز می‌کند.لازم به یادآوری است که بیماران پس از بهبودی نیز باید یکسری از موارد زیر را رعایت کنند از جمله راه رفتن  بصورت صحیح و پرهیز از ایستادن طولانی مدت در وضعیت نامطلوب.