تاریخ ۱ آذر ۱۴۰۲
تشخیص دنده گردنی
ابتدا، پزشک با صحبت کردن و معاینه بیمار، سعی می‌کند علت مشکلات بیمار را تشخیص دهد. یکی از معایناتی که انجام می‌دهد، قرار دادن اندام فوقانی بیمار در وضعیت‌های خاص است تا فشار بیشتری به عروق و اعصاب توراسیک اوت لت وارد شود. اگر در این حالت علائم بیمار ظاهر شود یا شدیدتر شود، پزشک به وجود بیماری دنده گردنی شک می‌کند. استفاده از اقدامات پاراکلینیک (معمولاً اقدامات تشخیصی) در درمان این بیماری می‌تواند مفید باشد. مثلاً رادیوگرافی گردن می‌تواند وجود بیماری دنده گردنی را نشان دهد. سی تی اسکن می‌تواند تغییرات استخوانی در ناحیه را نشان دهد و ام‌آرآی می‌تواند تغییراتی که باعث تنگ شدن فضای توراسیک اوت لت می‌شوند را نشان دهد. پزشک ممکن است از تست نوار عصبی یا الکترومیوگرافی برای بررسی فشار بر اعصاب اندام فوقانی استفاده کند. برای بررسی فشار در شریان ساب کلاوین، آنژیوگرافی و برای بررسی فشار در ورید ساب کلاوین، ونوگرافی ممکن است استفاده شود. همچنین، سونوگرافی داپلر می‌تواند به پزشک در بررسی فشار در شریان یا ورید تحت فشار کمک کند.
چگونگی درمان دنده گردنی
در صورتی که بیمار به بیماری دنده گردنی مبتلا باشد و عروق تحت فشار قرار گرفته باشند، پزشک ممکن است با استفاده از جراحی، عامل فشار را برطرف کند. به عنوان مثال، می‌تواند دنده گردنی یا نوارهای بافتی را بردارد. در صورتی که رگ مسدود شده باشد، ممکن است برای حل شدن لخته، نیاز به مصرف داروهای رقیق کننده خون وجود داشته باشد. در صورتی که عصب تحت فشار قرار گرفته باشد، درمان اصلی شامل انجام نرمش های کششی خاص، نرمش هایی برای تصحیح وضعیت بدن در حین ایستادن و نشستن، و نرمش هایی برای تقویت عضلات ناحیه گردن و شانه است. این نرمش ها به بازتر شدن فضای توراسیک اوت لت کمک کرده و علائم را کاهش می‌دهند. بیمار باید تغییراتی را در روش انجام کارهای روزمره خود و در نحوه راه رفتن و نشستن ایجاد دهد و از بلند کردن اشیاء سنگین خودداری کند. مصرف داروهای ضد التهابی، مانند بروفن، ممکن است در کاهش درد بیمار مؤثر باشد.
به ندرت و در صورتی که اقدامات مذکور نتوانند علائم ناشی از فشار بر عصب گردن را کاهش دهند، پزشک ممکن است تصمیم به انجام جراحی بگیرد. در طول جراحی، ممکن است دنده گردنی یا نوار بافتی محکمی که به عصب فشار می‌آورد، برداشته شود یا عضلات اضافی در فضای توراسیک اوت لت خارج شده و فشار استخوان ترقوه بر روی اعصاب کاهش یابد. درمان این بیماری در اکثر موارد نیازی به جراحی ندارد و حتی ممکن است جراحی وضعیت بیمار را بدتر کند یا مشکلات بیمار در محل عمل بعد از جراحی به دلیل ایجاد چسبندگی در بافت‌ها عود کند. بنابراین، تصمیم به جراحی این بیماری باید با در نظر گرفتن تمام جوانب و توسط پزشک اتخاذ شود. در اکثر موارد، درمان این بیماری قابل رضایت است. با این حال، در مواردی که بیماری طولانی و مزمن شده است، ممکن است تغییراتی که در عصدر صورتی که بیمار به بیماری دنده گردنی مبتلا باشد و عروق تحت فشار قرار گرفته باشند، پزشک ممکن است با استفاده از جراحی عامل فشار را برطرف کند، به عنوان مثال، می‌تواند دنده گردنی یا نوارهای بافتی را بردارد. در صورتی که رگ به علت تشکیل لخته در آن مسدود شده باشد، ممکن است نیاز به استفاده از داروهای رقیق کننده خون برای حل شدن لخته وجود داشته باشد. اگر عصب تحت فشار قرار گرفته باشد، درمان اصلی شامل انجام نرمش‌های کششی خاص، نرمش‌هایی برای تصحیح وضعیت بدن در حین ایستادن و نشستن و نرمش‌هایی برای تقویت عضلات ناحیه گردن و شانه است. این نرمش‌ها به بازتر شدن فضای توراسیک اوت لت کمک کرده و علائم را کاهش می‌دهند. بیمار باید تغییراتی را در روش انجام کارهای خود و در نحوه راه رفتن و نشستن ایجاد دهد و از بلند کردن اشیاء سنگین خودداری کند.
مصرف داروهای ضد التهابی مانند بروفن می‌تواند در کاهش درد بیمار مؤثر باشد. به ندرت و در صورتی که اقدامات مذکور نتوانند علائم ناشی از فشار بر روی عصب گردن را کاهش دهند، ممکن است پزشک معالج تصمیم به انجام جراحی بگیرد. در حین جراحی ممکن است دنده گردنی یا نوار بافتی محکمی که به عصب فشار می‌آورد، خارج شود و یا عضلات اضافی که در فضای توراسیک اوت لت هستند، خارج شوند و یا فشار استخوان ترقوه بر روی اعصاب برداشته شود. درمان این بیماری در اکثر موارد نیازی به جراحی ندارد و حتی ممکن است جراحی وضعیت بیمار را بدتر کند یا مشکلات بیمار در محل عمل بعد از جراحی به دلیل ایجاد چسبندگی در بافت‌ها عود کند. بنابراین، تصمیم به جراحی این بیماری باید با در نظر گرفتن تمام جوانب و توسط پزشک انجام شود. در اکثر موارد، درمان این بیماری قابل رضایت است. با این حال، در مواردی که بیماری طولانی و
