آدرس: اصفهان خیابان شمس آبادی چهارراه قصر روبروی بانک ملت کوی26(دهش)

خرد شدن پایین ساق یا شکستگی پایلون

742_orig

تاریخ ۳ اردیبهشت ۱۴۰۳

شکستگی پیلون یا پایلون (Pilon fracture) در منطقه مچ پا، در واقع شکستگی انتهای پایینی استخوانِ درشتِ نی یا تیبیا است. اغلب مواقع، این شکستگی همراه با شکستگی انتهای پایینی نازکِ نی یا فیبولا نیز رخ می‌دهد. این نوع شکستگی به دسته‌بندی شکستگی‌هایی تعلق می‌گیرد که برای بروز آن نیاز به انتقال انرژی و نیروی زیاد به عضو تحتانی (پا) وجود دارد. بنابراین در یک چهارم تا نیمی از موارد، با آسیب‌های دیگر نقاط بدن نیز همراه است.

علت ایجاد شکستگی پیلون

 سقوط از ارتفاع، تصادفات وسایل نقلیه و ورزشهای بسیار پر تحرک مثل اسکی از علل شایع ایجاد این نوع شکستگی هستند.

عوامل احتمال ایجاد شکستگی پایلون

 این دسته از شکستگی ها در سنین بین ۴۰-۳۵ سال و در جنس مرد شایعتر دیده میشوند. در سال های اخیر شستگی های پیلون بیشتر دیده میشوند. قبل از همه گیر شدن استفاده از ایربگ در اتومبیل، اکثر تصادفات شدید اتومبیل منجر به مرگ میشد ولی در سال های اخیر با استفاده بیشتر از ایربگ در اتومبیل ها سرنشینان اتومبیل از تصادفات بسیار شدید و مرگبار جان سالم بدر میبرند ولی به علت اینکه مچ پا توسط چیزی محافظت نمیشود دچار شکستگی پایلون می شوند.

علائم شکستگی انتهای پایینی ساق، پیلون

 مهمترین این علائم عبارتند از درد شدید بلافاصله بعد از آسیب، تورم مچ پا، کبودی و خونمردگی، درد در لمس و فشار به محل آسیب، عدم توانایی بیمار در راه رفتن با پای آسیب دیده و تغییر شکل مچ پا است.

درمان شکستگی پایلون

در بسیاری از موارد، درمان شکستگی‌های پیلون با جراحی انجام می‌شود. اما در شکستگی‌هایی که بدون جابجایی و پایدار هستند و همچنین در افرادی که به دلیل بیماری‌های شدید داخلی ریسک جراحی برای آن‌ها بالاست، درمان غیرجراحی نیز ممکن است در نظر گرفته شود. در این موارد، از روش‌هایی مانند اتل و گچ‌گیری و بریس استفاده می‌شود.

همانطور که اشاره شد، درمان بیشتر این شکستگی‌ها با جراحی انجام می‌شود. بسیاری از بیماران با این نوع شکستگی، تورم شدید در منطقه مچ پا و حتی شکستگی‌های دیگر در آن ناحیه را تجربه می‌کنند. در این موارد، پزشک ارتوپدیست به منظور کاهش تورم، عمل جراحی را به تعویق می‌اندازد. انجام جراحی در این مرحله ابتدایی ممکن است خطر عفونت در محل جراحی را افزایش دهد. در این مدت انتظار، پزشک جراح از اتل یا اکسترنال فیکساتور برای تثبیت نسبی مچ پا استفاده می‌کند. در درمان جراحی این بیماران، پیچ و پلاک معمولاً برای استحکام‌بخشی به استخوان‌ها استفاده می‌شود.

بعد از عمل جراحی

لازم است توجه داشت که تا زمانی که پزشک معالج مجوز داده باشد، نباید وزن بر روی مچ پا قرار گیرد، به عبارت دیگر، نباید پا را بر روی زمین قرار داد. قرار دادن زودهنگام وزن بر روی عضو تحتانی ممکن است باعث جابجایی شکستگی شود. درمان این نوع شکستگی‌ها، به هر روشی که انجام شود، به طور معمول نیاز به سه ماه زمان برای بهبود و جوش خوردن شکستگی دارد و در این مدت، بیمار باید بسیار مراقب بوده و از قرار دادن وزن بر روی پا خودداری کند.

بعد ازمدتی پزشک معالج به بیمار اجازه میدهد که شروع به حرکت مچ پایش کند. در ابتدا این حرکات فقط برای بدست آوردن دامنه حرکات مچ پا انجام میشوند ولی بعد از مدتی ( معمولا بعد از شش هفته ) نرمش های بخصوصی برای افزایش قدرت عضلات ساق به آنها اضافه میشود. معمولا بعد از چها ماه نیاز بیمار به استفاده از کراچ ( عصای زیر بغل) مرتفع میشود. از مهمترین قسمت های درمان که اهمیت آن حتی با خود عمل جراحی قابل مقایسه است دقت و همت در درست انجام دادن این نرمش ها است.

منبع : ایران ارتوپد

مقالات مرتبط

مشاوره رایگان با دکتر مظاهری مشاوره و تماس
× مشاوره رایگان در واتساپ