تاریخ ۳ اردیبهشت ۱۴۰۳
علت این بیماری به داخل گرایش استخوان ران در زمان جنینی است. این مشکل پس از تولد نیز برای مدت طولانی در بچه‌ها باقی می‌ماند. به دلیل چرخش استخوان ران به داخل، زانو و سپس ساق و در نهایت مچ پا و پا به سمت داخل چرخش می‌کنند. این اختلال شکل‌دهی (دیسکیتی) مادرزادی در اکثر موارد دوطرفه است و در هر دو عضو تحتانی بدن وجود دارد.
آنته‌ورژن، تمایل استخوان ران به جلو را مشخص می‌کند. در نوزادان تازه متولد شده، آنته‌ورژن حدود ۴۰ درجه است و با رشد سن، این مقدار کاهش می‌یابد تا در بزرگسالان به حدود ۱۵ درجه برسد. بنابراین، آنته‌ورژن استخوان ران در همه بچه‌ها وجود دارد و وقتی از این بیماری صحبت می‌کنیم، منظور مواردی است که مقدار این زاویه بیش از حد طبیعی است.
آنته‌ورژن ران در حدود ۱۰ درصد بچه‌ها تا حدی وجود دارد. این تغییر شکل، شایع‌ترین عاملی است که باعث گرایش به داخل پا در بچه‌های بالای سه سال می‌شود و والدین بیشتر در سنین ۴-۶ سالگی متوجه آن می‌شوند. این تغییر شکل استخوانی در دختران دو برابر پسران شیوع دارد.
این بچه‌ها وقتی روی زمین نشسته‌اند، ساق‌هایشان را در دو طرف بدن قرار می‌دهند و به طور مجازی به شکل یک W یا قورباغه نشسته می‌شوند. به نظر نمی‌رسد که جلوگیری از این شیوه نشستن تأثیری در بهبودی داشته باشد، بنابراین بهتر است بچه را آزاد بگذاریم تا به هر شکلی که می‌خواهد بنشیند.
وقتی بچه ایستاده و از جلو به آن نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که استخوان کشکک به سمت داخل چرخیده و به نظر می‌رسد کشکک به سمت جلو نیست بلکه به سمت زانوی دیگر مایل شده است. در موارد دوطرفه، به نظر می‌رسد که هر دو کشکک به طرف یکدیگر مایل و نزدیک شده‌اند. در این بچه‌ها به نظر می‌رسد که ساق‌ها قوسبیشتری دارند، اما در واقع اینگونه نیست. این تصور به وجود می‌آید به دلیل وجود چرخش استخوان کشکک به داخل و چرخش ساق (با تبعیت از چرخش ران).
درمان چرخش استخوان ران
تقریباً در تمامی بچه‌ها (تقریباً ۹۹ درصد موارد)، تغییر شکل استخوان ران با افزایش سن و تا سن ۸-۱۰ سال بهبود می‌یابد. اگر تا این سن چرخش استخوان ران به حالت طبیعی نرسد، به نظر نمی‌رسد بعد از آن بهبودی رخ دهد.
در صورتی که این تغییر شکل بچه‌ها در استخوان ران پایدار باشد، ممکن است در سنین بالاتر احتمال ایجاد کندرومالاسی (نرمی کشکک) بیش از حد معمول وجود داشته باشد. استفاده از اسپلینت، کفش‌های ویژه و تمرینات و ترمیمی‌ها تأثیری بر روی تغییر شکل مادرزادی استخوان ران ندارند.
اگر چرخش استخوان ران تا سن ۱۰ سالگی بهبود کافی نیابد و بچه در این سن در راه رفتن و ورزش مشکل دارد، نیاز به جراحی وجود دارد. معمولاً زمانی که در اندازه‌گیری‌هایی که پزشک متخصص با استفاده از سی‌تی اسکن انجام می‌دهد، زاویه آنته‌ورژن گردن استخوان ران در سن ۱۰ سالگی بیش از ۵۰ درجه باشد، برای اصلاح چرخش استخوان ران نیاز به جراحی وجود دارد.
جراحی مورد استفاده در این بچه‌ها نوعی استئوتومی استخوان ران است. در این جراحی، پزشک جراح تنه استخوان ران را بریده و قطعه پایین را در جهت مناسب چرخانده و سپس دو قطعه بالا و پایین را با استفاده از میله داخل استخوانی یا پلاک به یکدیگر متصل می‌کند تا استخوان در وضعیت جدید جوش بخورد.
منبع : ایران ارتوپد
