مچ دست از یک مجموعه پیچیده ای از هشت استخوان کوچک تشکیل شده که در دو ردیف بین استخوان های ساعد دست و استخوان های کف دست قرار گرفته اند.باندهای محکمی از رباط ها استخوان های مچ دست را به همدیگر وبه استخوان های ساعد وکف دست متصل می سازد.تاندون ها هم عضلات رابه استخوان ها متصل می کنند.آسیب به هر یک از این ساختارها در مچ دست می تواند باعث درد شده و توانائی فرد در استفاده از مچ را تحت تاثیر قرار دهد.
روش انجام آرتروسکوپی مچ دست
در اطاق عمل و معمولا بعد از بی حسی موضعی دست، جراح ارتوپد شکاف کوچکی در محل های خاصی از پوست مچ دست بیمار می دهد و از طریق این شکاف ابزار خاصی به شکل یک لوله باریک را به داخل مفصل مچ دست می فرستد. به این لوله یک منبع نور و یک دوربین ویدیویی متصل است که این امکان را فراهم می آورد که پزشک ارتوپد بتواند داخل مفصل را از طریق مانیتور متصل به دوربین مشاهده کند. با حرکت دادن آرتروسکوپ در درون مفصل می توان قسمت های مختلف آن را مشاهده کرد. از طریق شکاف های پوستی دیگری ابزارهای خاص جراحی به داخل مفصل وارد می شوند که پزشک جراح از طریق آن می تواند اعمال جراحی را انجام دهد.
درمان آرتروسکوپی مچ دست
از آرتروسکوپی مچ دست معمولا در مشکلات زیر استفاده می شود
درد مزمن مچ دست: وقتی روش های دیگر تشخیصی نمی توانند علت درد مزمن مچ دست را مشخص کنند یکی از راه های خوب تشخیصی انجام آرتروسکوپی است. گاهی می توان در همان مرحله و بلافاصله بعد از تشخیص علت درد، آنرا از طریق آرتروسکوپ درمان کرد.
شکستگی مچ دست:اگر قطعه کوچکی از شکستگی مچ دست به داخل مفصل رفته است می توان آن را توسط آرتروسکوپ خارج کرد. از آرتروسکوپ می توان برای جااندازی قطعات شکسته شده داخل مفصل مچ دست هم استفاده کرد.
گانگلیون مچ دست:به کمک آرتروسکوپ می توان با برداشتن ریشه عمقی کیست گانگلیون مچ دست آن را درمان کرده و احتمال عود آن را کاهش داد.
پارگی لیگامان و TFCC:لیگامان یا رباط ها بافت هایی به شکل نوار هستند که با متصل کردن استخوان های دو طرف مفاصل موجب پایدار شدن آنها می شوند. TFCC یک بالشتک در داخل مفصل مچ دست است. ضربه شدید به مچ دست می تواند موجب پاره شدن لیگامان ها یا TFCC شود. نتیجه آن درد و صدا دادن مچ دست است. با آرتروسکوپی می توان پارگی این بافت ها را ترمیم کرد.
سندرم کانال کارپ: در سندروم کانال کارپ بیمار دچار بی حسی و گزگز دست و کاهی درد می شود. علت آن فشار بر روی اعصابی است که از مچ دست عبور می کنند. اگر این بیماری به اقدامات غیر جراحی پاسخ درمانی مناسبی ندهد پزشک ارتوپد با آزاد کردن کانال یا تونلی که عصب از درون آن عبور می کند فشار وارده به عصب را کاهش می دهد. این کار را می توان به توسط آرتروسکوپ و با بریدن لیگامان خاصی در ناحیه مچ دست انجام داد.
بعد از آرتروسکوپی
در دو سه روز اول بعد از آرتروسکوپی، مچ دست را باید بالا نگه داشت. پانسمان دست را باید مرتب تعویض کرد و از سرمای موضعی برای کاهش تورم استفاده کرد. سپس به بیمار آموزش داده می شود تا نرمش های خاصی را برای بدست آوردن دامنه حرکتی و قویتر کردن عضلات مچ دست انجام دهد.
عوارض آرتروسکوپی مچ دست
عارضه بعد از آرتروسکوپی مچ دست کم است. از عوارض آن عفونت، تورم، آسیب عصبی یا آسیب تاندون گزارش شده است. اگر آرتروسکوپی مچ دست به توسط یک جراح دست ماهر انجام شود عوارض آن کم است.
منبع: وبلاگ دکتر رئیسی و دکتر احدی, ایران ارتوپد
