این بخش با بکارگیری عوامل فیزیکی (همچون گرما و سرما) و مکانیکی (همچون کشش کمر و کشش گردن)، بکارگیری تجهیزات الکتروتراپی پیشرفته، تمرینات جسمانی مانند کشش گروههای عضله خاص و تکنیکهای حرکت از طریق آموزش صحیح نرمشهای درمانی و روشهای صحیح فعالیتهای روزانه سعی دارد اختلالات بوجود آمده در اثر ضایعه را به حداقل برساند.
زیر مجموعه های فیزیوتراپی شامل چندین قسمت می شود:
- مدالیته های گرمایی: شامل اشعه مادون قرمز، امواج ماوراء صوت (US) و پکهای گرم (Hot Pack)
- مدالیته های مکانیکی: شامل تعلیق درمانی (Suspension) و کشش (Traction) انواع قرقره و فنر، دوچرخه ثابت عادی و برقی، صندلی کوادر و …
- مدالیته های الکتریکی: شامل تجهیزات الکتروتراپی از قبیل TENS و فارادیک، اینترفرنشیال و غیره، که مدالیته های الکتریکی درد بیمار را کاهش داده و پروسه ترمیم بافتها را سرعت می بخشد.
- حرکت درمانی یا تمرینات جسمانی: عبارت از انجام تمرین درمانی روی قسمتهای مختلف بدن در قالب ورزشهای تقویتی یا کششی بصورت ایزومتریک یا ایزوتونیک می باشد. این روش کاربرد گسترده ای برای معالجه اختلالات جسمی-حرکتی دارد. از یک بی حرکتی موضعی مفصل و خشکی یا سفتی مفصلی گرفته تا فلج نیمه بدن در اثر سکته مغزی
- ماساژ: از قدیمی ترین روشهای درمانی است که به کمک دست یا دستگاه صورت می گیرد و انواع و اقسام مختلف دارد بسته به نوع ضایعات و نوع موضع مورد درمان یکی از روشهای ماساژ بکار گرفته می شود.
موارد کاربرد فیزیوتراپی:
کارشناسان فیزیوتراپی با بهره گیری از رویکردهای مختلف درمانی در حیطه گسترده ای از ضایعات جسمی و در گروههای سنی مختلف، خدمات متفاوتی ارائه می نمایند. که از آن جمله می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
- ضایعات نورولوژیک: یعنی آسیب به اعصاب محیطی و مرکزی بیماریهای اعصاب.
- ضایعات عضلانی-اسکلتی و مفصلی: همانند انواع آسیبهای ورزشی، اختلالات ناشی از کار، بیماریهای دیسک و سیاتیک، آرتروز و …
- نواقص رشد و تکامل: همانند اختلالات و دفورمیتی های مفصلی، کوتاهی عضلات، انحرافات ستون فقرات و …
- مشکلات ارتوپدیک: همانند ضایعات مفصلی و استخوانی، عوارض بعد از شکستگی یا دررفتگی، درمان خشکیهای مفصلی بعد از باز کردن گچ
- بیماریهای رماتیسمی: دردهای مفصلی ناشی از انواع رماتیسم، محدودیت های حرکتی و خشکی های مفصلی و فوریتهای مفصلی
تاثیر خدمات بخش فیزیوتراپی بر بدن:
- افزایش قابلیت انعطاف پذیری و ارتجاع پذیری عضلات و تاندونهای کوتاه شده که به مرور زمان در اثر ضایعه یا بی حرکتی دچار این اختلال شده‌اند.
- افزایش دامنه حرکتی یا ROM کاهش یافته به دنبال ضایعه یا به دنبال بی حرکتی.
- به تاخیر انداختن روند تحلیل و لاغری عضلانی (آتروفی) در عضلاتی که عملکرد خود را از دست داده‌اند ایجاد میشود تا زمانی که مددجو بتواند از آنها در عملکرد روزمره استفاده کند.
- افزایش قدرت عضلات ضعیف و تسهیل الگوی حرکتی صحیح.
- اصلاح کردن تون غیر نرمال عضلانی و مهار رفلکسهای پاتولوژیک که مانع ایجاد حرکت صحیح میشود.
- بهبود تعادل و هماهنگی حرکتی و تصحیح posture و gait مددجو.
- بهبود عملکرد دستگاههای قلبی-تنفسی و استقامت عضلانی مددجو در صورت نیاز.
انتخاب روش درمان فیزیوتراپی و تعیین پروتکلهای درمانی بوسیله متخصص طب فیزیکی و توانبخشی صورت می گیرد و درمانگران فیزیوتراپیست با تشخیص اهمیت کار گروهی در بهبود هرچه سریعتر مشکلات مددجو هماهنگ با سایر اعضای تیم توانبخشی و با مشارکت فعال خانواده در امر درمان به ارائه خدمت می پردازند.